45355 img569 (2)

-    od rurociągów z gazami palnymi o ciśnieniu większym od 0,5 at do 4 at - co najmniej 1 m,

-    od gazociągów o ciśnieniu wyższym od 4 at - należy wyliczać według BN-71/8076-31*\

-    od zbiorników z płynami palnymi - 2 m,

-    od części podziemnych linii napowietrznych - 0,8 m,

-    od ścian budynków i innych budowli -0,5*m.

8.3. Położenie linii telekomunikacyjnych

8.3.1.    Podstawy ogólne

Podstawowe wymagania dotyczące sytuowania linii telekomunikacyjnych w stosunku do innych przewodów sieciowych, budynków, ogrodzeń, słupów oświetleniowych i drzew określają:

1)    zarządzenie ministra łączności z dnia 2 września 1997 r. w sprawie warunków, jakim powinny odpowiadać linie i urządzenie telekomunikacyjne oraz urządzenia do przesyłania płynów lub gazów w razie ich skrzyżowania się lub zbliżenia (MP nr 59, poz. 567),

2)    zarządzenie ministra łączności z dnia 12 marca 1992 r. w sprawie zasad i warunków budowy linii telekomunikacyjnych wzdłuż dróg publicznych, wodnych, kanałów oraz w pobliżu lotnisk i w miejscowościach, a także ustalania warunków, jakim te linie powinny odpowiadać (MP nr 13, poz. 95).

Konkretne przepisy, zawarte w obydwu zarządzeniach, zostały omówione w rozdz. 8.3.2. i 8.3.3.

8.3.2.    Telekomunikacyjne linie napowietrzne

Podstawę do ustalania położenia linii stanowi norma branżowa BN-76/ /8984-09. Telekomunikacyjne linie napowietrzne. Ogólne wymagania i badania.

Poza obrębem miast i wsi telekomunikacyjne linie napowietrzne powinny być budowane poza granicami pasa drogowego, w odległości nie mniejszej niż:

*' Powołana norma branżowa jest unieważniona, ale odnośne wymagania zawiera tablica 25.

J

a)    12 m - od granicy tego pasa do lica słupów dla dróg III klasy technicznej,

b)    5 m - od granicy tego pasa do lica słupów dla dróg IV i V klasy technicznej.

Na terenach zabudowanych słupy linii telekomunikacyjnych mogą być ustawiane na chodnikach w odległości nie mniejszej niż 1 m od krawężnika do lica słupa, jeżeli droga ma przekrój uliczny.

Odległość pozioma przewodu telekomunikacyjnego od osi nie zelektryfikowanego toru kolejowego powinna wynosić przy bezwietrznej pogodzie co najmniej 5 m. Natomiast odległość między przewodami telekomunikacyjnej linii napowietrznej a linią słupów trakcyjnych powinna wynosić co najmniej 6 m.

Zbliżenia napowietrznych linii telekomunikacyjnych do linii kolejowych zelektryfikowanych powinny w miarę możliwości przebiegać poza zasięgiem szkodliwego oddziaływania linii trakcyjnej lub też zastosowane zostaną techniczne środki zaradcze, określone w normie.

W lasach i w pobliżu drzew najmniejsza odległość przewodu telekomunikacyjnego od każdego punktu korony drzew, przy bezwietrznej pogodzie, powinna wynosić co najmniej:

a)    1 m - w miastach, osiedlach i wsiach,

b)    2 m - w miejscowościach podmiejskich oraz poza terenami osiedli i wsi,

c)    0,5 m - w parkach i sadach przy przewodach izolowanych i 1 m - przy przewodach nie izolowanych.

Zgodnie z omawianą normą branżową, minimalna odległość między zbliżającymi się przewodami linii telekomunikacyjnej i elektroenergetycznej, przy bezwietrznej pogodzie, powinna być większa od obliczonej według PN-75/E-05100 dla przewodów elektroenergetycznych o:

a)    0,5 m, lecz nie może być mniejsza niż 1,2 m, gdy chodzi o zbliżenie do linii elektroenergetycznej o napięciu 1 kV,

b)    1 m, lecz nie może być mniejsza niż 2,5 m od linii elektroenergetycznej o napięciu powyżej 1,5 kV.

Ponadto, w przypadku zbliżenia między liniami: telekomunikacyjną a elektroenergetyczną o napięciu 60 kV lub wyższym, odległość między słupami obu tych linii powinna wynosić co najmniej 15 m.

Norma branżowa określa następujące odległości minimalne przewodu napowietrznej linii telekomunikacyjnej od budynków i innych obiektów budowlanych przy największym zwisie normalnym:

131