DSC00216 (18)

Wartość prędkości wiatru gradientowego w wyżu jest zatem — dla danego K gradientu ciśnienia — większa od prędkości wiatru w niżu. Ponadto dla wyżu ■Ważenie pod pierwiastkiem ^r^^N musi być mniejsze od r²o>²sin²<p (Holec, Tymański, 1973, s. 132). Istnieje więc ograniczenie dla wartości P_N, a więc i prędkości wiatru w układzie wyżowym. Rzeczywiste wiatry w wyżach nie bywają tak silne jak w niżach.

6.6. Wiatr cyklostroficzny

IN

fil

S

Si]

'H

W strefie niskich szerokości geograficznych parametr Coriolisa jest bardzo mały, tak że można przyjąć, iż 2a) sin <p= 0.

1¹ Równanie wiatru dla niżu będzie miało postać:

a dla wyżu:

■■ni

p

Prędkość wiatru cyklostroficznego, tj. takiego, w którym 2 a> sintp =■ 0 w niżu:

frJ

ale w wyżu:

Aby wyrażenie pod pierwiastkiem było większe od zera, ujemny musi być gradient ciśnienia albo promień r. Ujemna gęstość p jest nie do pomyślenia, natomiast ujemne r albo P_N oznaczałyby po prostu zmianę układu wyżowego w niżowy (przeciwny zwrot gradientu ciśnienia i „odwrotna" krzywizna izobar). Wynika stąd, że blisko równika mogą istnieć tylko niże i cyrkulacja cyklonalna, pod warunkiem, że rzeczywiście 2co sin<p = 0, a przyspieszenia G i a_r się równoważą.

6.7. Tarcie i wiatr dolny

Na wiatr występujący przy powierzchni ziemi wpływa, oprócz sił omówionych wyżej, tarcie o podłoże (tarcie zewnętrzne) i tarcie o sąsiednie, nadległe warstwy powietrza (tarcie wewnętrzne), wynikające z zaburzeń turbulencyjnych ruchu lepkości powietrza.