Dla wierteł o małej średnicy uchwyt jest walcowy, dla dużej - stożkowy (stożek Morse’a).
Od części skrawanej do uchwytu prowadza dwa rowki, służące do odprowadzania wiórów.
Oprócz wierteł krętych istnieje jeszcze wiele rodzajów wierteł np. wiertła piórowe, trepana-cyjne i działowe.
Wiertła piórowe mają najprostszą konstrukcję, ale posiadają szereg wad: złe prowadzenie wiertła, duże opory skrawania, skłonność do wpadania w drgania, brak możliwości usuwania wiórów.
Dla wiercenia pełnych otworów o większych średnicach (od 40mm) często stosuje się wiertła rdzeniowe lub trepanacyjne. Wiercenie to polega na usunięciu tylko części materiału w postaci pierścienia. Jest ono bardzo wydajne, ponieważ kilkakrotnie mniej materiału zostaje zamienione w wióry niż przy innych metodach wiercenia. Tą metodą się nie wykonuje otworów o mniejszych średnicach ze względu na trudności konstrukcyjne (mała sztywność i wytrzymałość wiertła).
Ciecz obróbkowa
ine
Do wykonania długich otworów stosuje się tzw. wiertła działowe. Maja one kształt wydłużonego walca ściętego mniej więcej na połowie średnicy. Jest to wiertło tzw. jednostronnego działania, tzn. skrawa jedną krawędzią. Nadaje się do wiercenia długich otworów, ponieważ bardzo dobrze się prowadzi i nie wykazuje zejść z osi wierconego otworu. Jednak nie zapewnia nieprzerwanego procesu skrawania i odpowiedniej wydajności.
Parametry skrawania dla procesu wiercenia
wiercenie pełne
wiercenie wtórne
15