zabawy dla maluchów0004

wychowawczy będzie odwrotny od pożądanego. Jeśli doklejanie listków do łodygi jest dla dziecka za trudne, niechaj zrobi jesienną ulicę, wtedy niezależnie od tego, gdzie przyklei liście, rezultat będzie pozytywny.

G Nie narzucaj dziecku żadnych schematów (np. nos musi być jeden, a słoneczko -żółte). Wystarczy obejrzeć kilka albumów z malarstwem, aby się przekonać, że to nieprawda. Ale serio, pozwól dziecku na swobodną twórczość. Może to właśnie pod Twoją opieką narysował głowonoga przyszły Van Gogh czy Salvador Dali. (Ile dziecko ma nóg czy nosów, może się nauczyć przy innej okazji, np. w zabawach z użyciem lustra).

O Pozostawiaj dziecku maksymalną swobodę (oczywiście w granicach rozsądku) w podejmowaniu decyzji, czym się będzie zajmowało. Dziecko, któremu stale się narzuca, co ma robić, uczy się czekać na polecenia i staje się bierne. Z twórcy zmienia się w wykonawcę. Jeśli dziecko nie ma własnego pomysłu, możesz mu pomóc, inspirując zabawę, którą ono potem rozwinie, np. weź misia i powiedz zmienionym głosem - „Jestem śpiący, kto mnie ukołysze” lub zacznij rysować i poproś malucha o pomoc.

O Nie krytykuj nawet najgłupszych (z punktu widzenia dorosłego) pomysłów dziecka tak długo, jak długo ich realizacja nie stoi w kolizji z zasadami bezpieczeństwa i zachowań społecznie akceptowalnych. Maluch nie dysponuje tą samą wiedzą, co dorośli i dlatego wiele jego zachowań czy eksperymentów z naszego punktu widzenia wygląda niemądrze, ale dla dziecka są one źródłem radości i wiedzy o zasadach funkcjonowania otaczającego go świata. Podejmowanie samodzielnych inicjatyw w dorosłym życiu wymaga pomysłowości i odwagi. Dziecko łatwo może utracić wiarę w siebie, jeżeli jego pomysły będą często oceniane negatywnie.

G Znaczna część zabaw wymyślanych przez dzieci służy pogłębianiu ich wiedzy, tak je bowiem zaprogramowała natura. Nie zawsze jest to oczywiste dla dorosłego. Na przykład tocząc po zjeżdżalni piłkę czy kasztany, dziecko zdobywa wiadomości, które będą kiedyś przydatne przy nauce o równi pochyłej (jest nią zjeżdżalnia), tarciu (jedne przedmioty łatwiej toczą się w dół aniżeli inne), czy prawie grawitacji (wszystko bez podparcia spada na ziemię). Zanim więc zabronisz mu przepychania kamyczków przez dziurkę w płocie na drugą stronę (uczy się o rozmiarach), czy rozpylania kolorowej wody po trawie zamiast po papierze (testuje własny pomysł), zastanów się, czy naprawdę jest to konieczne, czy też odruchowo reagujesz negatywnie na nietypowe zachowanie. Nie oznacza to. że należy wyeliminować wszelkie zakazy, ale że należy je ograniczać do sytuacji, w których są naprawdę uzasadnione. Jeśli już czegoś zakazujesz, bądź absolutnie konsekwentna w egzekwowaniu zakazu.

JAK PROWADZIĆ ZAJĘCIA Z MAŁYMI DZIEĆMI?

G Pozwól dziecku uczyć się poprzez doświadczenie. Jeśli zamiast rozsypywać papierki po kleju równomierną warstwą, sypie górkę w jednym miejscu, wyjaśnieniami zawczasu nie odbieraj mu szansy na dokonanie samodzielnego odkrycia. Niech samo zaobserwuje, że jedne papierki się przykleją, a inne z obrazka spadną. Kiedy dziecko już poczyni własne obserwacje, pomóż mu ubrać je w słowa i sformułować wnioski.

planując zajęcia. Jeśli zadaniem dzieci jest siedzieć i rozpoznawać dźwięki schowanych za zasłoną instrumentów, nauczycielka będzie zmuszona co chwilę zwracać im uwagę, bo ciekawość będzie je goniła za zasłonę. Jeśli maluchy będą biegały i szukały, orientując się dźwiękiem, ukrytej z instrumentem nauczycielki, zabawa przebiegnie w wesołej atmosferze.

O Działaj jak starter, a gdy dzieci podejmą zabawę, pozostań w roli dyskretnego pomocnika i obserwatora, który mimochodem przekazuje wiedzę i pokazuje nowe umiejętności. Pamiętaj, że bez Twojej pomocy, dzieci nie nauczą się, jak ciąć nożyczkami czy robić piaskową babę. Musisz im pokazać, jak się to robi. Ale kiedy dziecko już zrozumie i nieudolnie zacznie praktykować, nie narzucaj się z pomocą. Obserwuj malucha i pomóż mu, gdy faktycznie będzie tego potrzebował.

O Prowadząc zajęcia artystyczne, nie trać z oczu głównego celu, jakim jest rozwój dziecka. My, dorośli jesteśmy przyzwyczajeni robić coś konkretnego, np. drzewo czy dom i dlatego aż nas korci, aby poprawiać pracę dziecka. Często również chcemy wiedzieć, co przedstawia praca dziecka. A tymczasem niekoniecznie musi ona „coś" przedstawiać. Malucha cieszy samo działanie, a chwytając, sypiąc, przelewając, nawlekając, lepiąc czy malując, ćwiczy różne umiejętności, które są niezbędne, aby np. później zapinać guziki czy ładnie pisać litery. O jakości zajęć decyduje to, czego się dziecko dzięki nim nauczyło, a nie czy z punktu widzenia dorosłego „dzieło” dziecka jest ładne łub realistyczne.

O Bądź elastyczna. Nie trzymaj się tematu za wszelką cenę. Jeżeli zabawa potoczy się w innym kierunku niż zaplanowałaś, podążaj za dziećmi. Nie ma najmniejszego znaczenia czy dziecko lepi ciastolinowe lody na urodziny Jasia, czy samoloty, którymi przylecą do niego goście. Temat zajęć został wprowadzony wyłącznie jako pretekst do stworzenia odpowiedniego nastroju, okazji do pobudzenia wyobraźni dziecka, nauczenia maluchów nowych słów, zachęcenia ich do myślenia i rozmowy, a niekoniecznie do realizacji plastycznego zamierzenia.

O Bywa, że dziecko zrobi kilka kresek, ale w głowie ma cały rysunek, więc opowiada, co namalowało. Wysłuchaj je z szacunkiem i zainteresowaniem.

O Chwal dziecko bardzo konkretnie, aby wiedziało, że rzeczywiście przyjrzałaś się jego pracy. Powiedz np.: „Podoba mi się. jak połączyłeś kolory. Ta pomarańczowa plama ładnie wygląda w towarzystwie tych żółtych kropeczek”.

O Ilekroć to możliwe, zamiast wyjaśniać z góry. zadawaj dzieciom pytania, tak aby pobudzać je do myślenia i robienia obserwacji.

O Zorganizuj przestrzeń, w której dziecko przebywa, w taki sposób, aby zachęcała do zabawy i eksperymentowania.

O Dziecko powinno mieć przez cały czas dostęp do różnego typu zabawek i materiałów. W zależności od ich ilości, rozmieszczenia i rodzaju mogą one pobudzać aktywność dziecka lub też je rozpraszać. Jeśli zabawek jest za dużo i nie są one od siebie odseparowane, dziecko zamiast się bawić, będzie biegało od zabawki do zabawki. Jeżeli są one nieodpowiednie i jest ich za mało, dzieci zaczną się nudzić. Staną się wtedy w stosunku do siebie agresywne lub odwrotnie - będą osowiałe.

JAK POSTĘPOWAĆ 2 MALUCHAMI ?

O Zanim zwrócisz dziecku uwagę, postaraj się cierpliwie dowiedzieć, dlaczego postąpiło tak, a nie inaczej. Kiedyś przy pięknej pogodzie, śpieszyłam się, aby