DSC00215 (18)

Rys. 6.S. Wiatr gradientowy w wyżu (W) i w niżu (N) na półkuli północnej; p, Ap — ciśnienie g| bary), G — przyspieszenie poziomego gradientu ciśnienia, a_c — przyspieszenie Coriolk a, — przyspieszenie odśrodkowe

a dla niżu:

G - a_r + a

Ruch w wyżu jest zgodny z ruchem wskazówek zegara, a siła Coriolisj — przeciwna do siły gradientu ciśnienia — skierowana jest do centrum. W niż# ruch jest przeciwny do ruchu wskazówek zegara, a siła Coriolisa działa — razem z siłą odśrodkową — na zewnątrz układu.

Wiatr kształtowany przez G, a_r, a_c nazywamy gradientowym. Zauważmy, że wiatr geostroficzny jest szczególnym przypadkiem wiatru gradientowego, w którym a_r = 0.

W wyżu:

czyli:

_2 -

-2(Ovsm<p+ ±p_N = o

Jest to równanie kwadratowe ze względu na v; rozwiązując je otrzymujemy:

2 ojsincp

sin²<p

r

2

r

r taśm (p +

fi

W niżu: