46606 Skaner08060405550

Efekt temperaturowy wskazuje na przewodnictwo cieplne cieku i emitowane fale ero-UKF, gdyż powietrze silnie tłumi hiperdźwięki. Straty energii elektro-~ magnetycznej z pasma '.ultradźwięków oraz straty energii z pasma hiperdźwię-ków pozostawiają me wy głuszone pasmo infradźwięków.

Efekt fotochemiczny potwierdza pomiar termiczny, a zaczernienie płyt

0    RWO 1-1050 przy maksimum czułości 1 prn wskazuje na zakres fal mikrome-

trycznych i energią rzędu 1 pW/cm^. Taki zakres można pomierzyć dokładnie układem Golye a".    '

Próba korozyjna wskazuje na równoległość dwóch rodzajów korozji. Jedną z nich jest korozja w wyniku zwiększenia wilgotności w strefie pola podwyższonej radiacji nad ciekami, gdzie, aktywizowany tlen poprzez kwas węgłowy bezpośrednio przyspiesza korozję. Drugi rodzaj korozji jest wynikiem oddziaływania fal elektromagnetycznych indukujących w próbkach prądy przyspieszające Korozję na drodze elektrochemicznej.

Efekt sedymentacji potwierdza "efekt prof. Gołąba", gdyż ruchy Browna w roztworze są intensyfikowane przez: temperaturę, magnetyzm szczątkowy

1    położenie domen w drobnicach. Wszystko świadczy o obecności fal elektromagnetycznych, infradźwiękowych, hiperdźwiękowych oraz quasi-Alfven'a. Czas sedymentacji określa duży przedział częstotliwości.

Pomiar wilgotności oraz oporności gminni wskazuje na plazmowy charakter obszaru.

Cechy wyników przeprowadzonych badań zwracają uwagę na złożoność falo-wą i energetyczną badanego zjawiska. Najlepszym wskaźnikiem optycznym złożoności energetycznej obszaru jest obserwacja otwartego płomienia. Płomień świecy lub gazu niskociśnieniowego, osłonięty szklanymi rurami, zmienia kształt i barwę. Na złożność tego rodzaju składają się fale elektromagnetyczne

0    przedziale od mikrofal do centymetrowych, akustyczne o przedziale infra

1    hiperdźwięków oraz quasi-Alfven'a. Wszystko to wskazuje nu wzmożoną ra-diację nad ciekami podziemnymi pochodzenia magnetohydrodynamicznego.

Rozdział 3

Hipoteza zjawiska

3.1. Stwierdzenie wyjściowe

Dotychczasowe statyczne ujmowanie skutków ruchu wód wgłębnych w polu geomagnetycznym Ziemi nie pozwalało na właściwe interpretowanie wzmożonej radiacji cieków.

Jest rzeczą oczywistą, że dodatkowa energia musi powstawać kosztem energii kinetycznej ruchu cząsteczek cieku, cały zaś układ działa jako przetwor-nik energii, wzmocniony energią pola geomagnetycznego. Samo nachylenie kolumny cieku Względem pola powierzchni-ma także wpływ na składową pola mag-neiycznego i może powodować jego osłabienie lub wzmocnienie. Cieki, a właściwie przepływające elektrolity w ciekach, ^stanowią rozpuszczone w wodzie solez przewagą paramagnetyków nad ferromagnetykami. Są one dobrymi przewodnikami z wielu powodów , także z powodu np. "stanów ekscytonowych". Mogą one emitować podwyższone w stosunku do otoćżenTa temperatury rejestrowane na'powierzchni gruntowej, nie bezjznaczenia dla rozwoju mikroflory. Ciecze te_ o znacznych rozmiarach cząsteczek wytwarzają ruchy wirowe i w zasadzie wysoko turbulentne, tym bardziej wzmocnione energią pola magnetycznego Ziemi, indukującego radiacje elektromagnetyczne.

3.2. Mechanizm zjawiska

Mechanizm zjawiska można wyjaśnić - w oparciu o przeprowadzone badania, pomiary i przesłanki teoretyczne - przyjmując model złożony z trzech członów:

A - Atmosfery, określonej jako faza ciągła, gazewa i politropowa,

3 - Ziemi, określonej jako idealnie sprężyste ciało stałe, anizotropowe z charakterystyczną szczelinowością układu geotektonicznego,

C - Wody, określonej jako nieściśliwa ciecz o skończonej lepkości i właściwościach izotropowych, płynąca w rumoszu skalnym lub w szczelinach spągów rozdzielających układy górotworu.®/

W skojarzonym odpowiednio układzie złożonego w przestrzeni i czasie przepływu wody, występują zmiany ciśnienia P /dp/, gęstości G /dG/, oraz natężenia pola geomagnetycznego /Hg/. Woda, zgodnie z przyjętym w trójczłono-w'ym modelu określeniem, jest cieczą doskonale przewodzącą i współdziałającą z polem geomagnetycznym. Na skutek przepływu turbulentnegc kolumny cieczy - o zmiennym ciśnieniu, o określonym spadku /niezależnym od nachylenia powierzchni terenu/ i wpływu pola geomagnetycznego następuje generacja energii geomagnetohydrodynamicznej. /Przy założeniu, że medium - ciek wodny - jest ełektrododatni, a otoczenie - środowisko górotworu - elektrouiemne/.

Rozpatrywany ruch wody - polielektrolitu - odbywa się poprzez szczeliny górotworu wypełnione różnorodnym rumoszem skalnym o przewadze krzemianów ze śladami magnetyzmu pierwotnego w polu geomagnetycznym. Nad podziepmymi ciekami wodnymi powstają obszary anomalii temperaturowej oraz następuje zmiana potencjału elektrycznego.

Powstają warunki dla naturalnego generatora promieniowania magnetołydro-dynamicznego, a czynnikiem polielektrolitu jesttzw. plazma niskotemperaturowa. Generowana fala elektromagnetyczna ma niewielkie natężenia wynikające z warunków' generacji, takich jak: niewielkie natężenie pola geomagnetycznego rzędu 0,5 - 0,80 O_e, prędkości polielektrolitu /woda zanieczyszczona związkami mineralnymi/ - ok. 0,5 - 5,0m/s, przekrój cieku ok. 5 cm oraz właściwości fizyko-chemicznych polielektrolitu.

®/ Wodę budują cząsteczki i cząstki /5-cząsteczkowe/ o drgającym dipolu cząsteczki elementarnej w polu geomagnetycznym trzema rodzajami stanu wzbudzenia charakteryzowanymi liczbami falowymi 3756”^ cm, 3G52”'*' cm, którym odpowiadają długości fal odpowiednio: 2,6 pm, 2,8 pm, 6,4.pm.

I

27