47594 IMG 04 (6)

378 KGMUMKATY

kHo wielkie umolłiwłi zintegrowane myślenie, itybkie dojście zarówno do woeffttów liniowych w półkuli logicznej, jak i w półkuli całościowej.

P. Dennison zmodyfikował badania z optometrił, kinezjologii ipoitowtj i efuropraktyki. szczególnie gdy odnosiły się do dzieci ze specyficznymi trudnościami językowymi, i opracował szybkie, proste, zależne od zadania ruchy.

Odkrył również wysoką korelację między niemożnością wykonania ruchów naprzemiennych a tendencją występowania trudności w uczeniu się (dzieci dyslektyczne w większości przypadków nie raczkowały w okresie niemowlęcym).

Gimnastyka mózgu z jej naprzemiennymi, precyzyjnymi ruchami aktywuje zrównoważone mięśnie z obu stron ciała. Odnosi się to bezpośrednio również do zintegrowanej i jednakowej aktywacji kory ruchowej płatów czołowych mózgu, jak też zwojów podstawy i móżdżka. Systematyczna aktywacja kory ruchowej udoskonala sieci nerwowe również pozostałych obszarów płata czołowego. Ponieważ te specyficzne ruchy uaktywniają sieci nerwowe w całym mózgu, w obu półkulach jednocześnie, pomagają one budować podstawy potrzebne do zapewnienia sukcesu w uczeniu się w ciągu całego życia (Hanna-ford, 1995).

Punktem wyjścia teorii D. ]. Bakkera są dane dotyczące anatomicznej struktury i fizjologii mózgu człowieka oraz jego funkcjonowanie w odniesieniu do procesów poznawczych. Jednym z najważniejszych jest fakt funkcjonalnej specjalizacji półkul mózgowych. Dziecko, które uczy się czytać, musi najpierw nauczyć się rozpoznawać kierunek i kształt liter. Z tego też powodu czytanie w początkowym okresie nauki aktywizuje głównie prawą półkulę. Czytanie początkowe musi jednak z czasem stać się płynne i nabrać tempa. Potrzebna jest do tego mobilizacja lewej półkuli. Moment przejścia od fazy elementarnego czytania do fazy zaawansowanego - to moment przesunięcia ciężaru (ba-iance) aktywności z prawej na lewą półkulę w czasie czytania, lo .przełączenie półk ulowe" ma miejsce około 8 roku życia. Niedostateczna aktywizacja lewej półkuli prowadzi do dysleksji P (perceptual). Osoby te są powolnymi, choć dokładnymi czytelnikami. Prawa półkula jest u nich przetrenowana, natomiast lewa jest funkcjonalnie opóźniona i wymaga stymulacji. Niekiedy na skutek zbyt wczesnej mobilizacji półkuli lewej, prawa półkula pozostaje funkcjonalnie opóźniona. Osoby z dysleksją typu L czytają względnie szybko, ale popełniają dużo błędów rzeczywistych związanych ze stroną segmentalną mowy, a więc opuszczenie lub dodanie litery czy wyrazu i inne zniekształcenia dotyczące treści. Długim typem błędów są tzw. błędy czasowe związane z suprasegmen-tainą stroną mowy (akcent, intonacja, rytm). W przypadku dysleksji L terapia będzie więc polegała na stymulacji prawej półkuli przez eksponowanie materiału w lewym polu widzenia. Natomiast w dysleksji P konieczna jest stymulacja lewej półkuli poprzez ekspozycję wyrazów w prawym polu widzenia. Działa-

Ifij