48929 Untitled Scanned 19 (4)

186 ŚREDNIOWIECZNA PIESN RELIGIJNA POLSKA

<0> nachwalebniejsza pani,

Powysszona nad gwiazdami,

Przez kogoż stworzona była,

²⁰ Tegoż swym mlekiem karmiła.

Co Jewa smętna straciła,

Tyś przez Syna naprawiła;

Oknemeś sie w niebie zstała,

Iżby grzeszne k sobie brała.

25 rj\y j_eg _nii_czk_a królewska,

Najasniejsza brona rajska,

Wszytcy jej ludzie śpiewajcie,

Bo od niej zbawienie macie.

O Maria, Matko miłości ³⁰ I Matko wszystkiej lutości,

Od nieprzyjaciół nas strzeży A w godzinie śmierci przyjmi!

Maria, Panno nad pannami,

Eaczże sie modlić za nami,

³⁵ By nam Syna uśmierzyła,

Grzechom odpuszczenie uprosiła.

Chwała tobie Królewicze,

Narodzony z cnej dziewice,

Z Ojcem społu z Duchem Świątym,

⁴⁰ Wiecznie i na wiek<l> wieków.

IY. 24 ŚWIEBODNOŚĆ BOGA ŻYWEGO

Pieśń o Wniebowzięciu N. M. Panny nieznanego autora pochodzącego ze środowiska franciszkańskiego. Tekst w rękopisie ar 2/B Biblioteki Prowincji 00. Bernardynów w Krakowie. Zabytek pochodzi z przełomu XV i XVI w.

Wydanie: W. Wydra, Z średniowiecznej liryki polskiej „Świe-bodnośó Boga żywego... — nieznany zabytek poezji bernardyn-slciej“, «Slavia Occidentalis», t. 34:1976, s. 159-170 (w transliteracji i transkrypcji), skąd pochodzi niniejszy przedruk.

Świebodność Boga żywego Wzniosła Matkę Syna swego Nad wszytki kory anjelskie,

Gdzież pełne widzenie Boskie.

⁵ Gdy Syn Boży wstąpił w niebo,

Zostałać tu Matka jego,

Długą chwilę żywa była,

Po swym się Synu wstążyła.

Gabryjel do niej nawiedził,

¹⁰ Tajemnicę Boską wzjawił:

„Uzrzysz wrychle Syna swego,

(Z)stąpi po cię dnia trzeciego.

Uźrzysz wrychle apostoły,

Sam ci zstąpi z archanjoły,

¹⁵ Me bojże się ducha złego,

Boś ty starła głowę jego”.

Panna wielmi ucieszona,

Wszej radości napełniona,

Anjoł jej uciechę wzjawił,

²⁰ Palmę w znamieniu zostawił.

IV. 24 ŚWIEBODNOŚĆ BOGA ŻYWEGO

w. 1 świebodnośó — wielkoduszność, szczodrobliwość, w. 3 kory — chóry, w. 8 wstążyć — tęsknić, w. 17 wielmi — bardzo.