49517 IMG402

Rys. 2.1. Sieć linii kolejowych międzynarodowego znaczenia

mniej 160 km/h dla obsługi ruchu pasażerskiego, a na pozostałych liniach, gdzie dominować będzie ruch towarowy, powinna być realizowana prędkość 120 km/h.

Wyżej scharakteryzowane linie są zgodne z generalnym planem europejskiej sieci połączeń z dużymi prędkościami oraz. zbieżne są z priorytetowymi liniami w Europie Centralnej i Wschodniej (rys. 2.2).

Idea kolei o dużych prędkościach zrealizowana została trzydzieści lat temu w Japonii (linia Tokaido - v = 200 km/h oraz San-Yo - v = 250 km/h). We Francji w 1981 roku przekazano do eksploatacji linię TGV Paryż-Lyon dla v = 300 km/h. W Polsce zbudowana została Centralna Magistrala Kolejowa (CMK), na której obecnie kursują pociągi z v = 160 km/h. Parametry geometryczne tej linii umożliwiają osiąganie prędkości 250 km/h. Obecnie modernizowana jest linia E20 (Berlin) Kunowice-Poznań-Warszawa-Terespol-(Mosk-wa) z dostosowaniem do v = 160 km/h. Mając na uwadze przyszłościową transeuropejską magistralę Londyn/Paryż-Berlin-Warszawa-Mińsk-Moskwa, dostosowaną do v > 300 km/h, przeprowadzone zostały studia przebiegu tej trasy na terenie Polski (por. rys. 2.1).

Sieć dróg samochodowych w Polsce obejmuje 360 tys. km, w tym 45 tys. km stanowią drogi o znaczeniu krajowym. Drogi na obszarach miast liczą 52 tys. km.

Podobnie jak w sieci linii kolejowych, występuje sieć dróg samochodowych o znaczeniu międzynarodowym; długość jej wynosi 11 tys. km.

Polska ma dobrze rozwiniętą sieć dróg samochodowych, które wymagają jednak podwyższenia ich standardu. Istnieje w Polsce program budowy autostrad i dróg ekspresowych (rys. 2.3). Łączna długość tych dróg wynosić będzie około 7 tys. km, w tym program budowy autostrad obejmuje 2,6 tys. km. Obecnie mamy 300 km autostrad. Przedstawione powyżej potrzeby w rozwoju infrastruktury transportu lądowego powinny być zrealizowane w ciągu najbliższych 15-20 lal.

Transeuropejska sieć drogowa obejmuje 55 tys. km, w tym autostrady stanowią 22 tys. km. Przewiduje się budowę dalszych 20 tys. km autostrad.

Podstawowa infrastruktura transportu morskiego obejmuje w Polsce cztery porty: Gdańsk, Gdynię, Szczecin oraz Świnoujście. Łączna długość eksploatacyjna nabrzeża w tych portach wynosi 31,5 km, a zdolność przeładunkowa osiągnęła w latach 80. 70 min ton rocznie. Główne linie polskiej żeglugi morskiej ilustruje rys. 2.4. Portami bazowymi dla bałtyckich ładunków oceanicznych są porty Europy Zachodniej (Hamburg, Rotterdam, Le Havre). Szlaki oceaniczne zostały opanowane przez duże statki kontenerowe o pojemności do 500 TEU. Zmniejsza się rola dotychczasowych portów obsługujących drobnicę. Główne kierunki rozwoju to budowa specjalistycznych stanowisk dla technologii „ro-ro" oraz budowa terminali promowych. Występuje intensywny rozwój linii promowych.

Transport lotniczy w Polsce jest stosunkowo słabo rozwinięty w porównaniu z innymi krajami europejskimi. Linie lotnicze łączą Polskę z 45 państwami (rys. 2.5). Osiem lotnisk jest przystosowanych do obsługi statków powietrznych wykonujących loty międzynarodowe (Gdańsk-Rembiechowo, Katowice-Pyrzowice, Kraków-Balice, Poznań-Ławica, Rzeszów-Jesionka, Szczecin-Goleniów, Warszawa-Okęcie i Wrocław-Starachowice).