51504 skanuj0192 (7)

□    Czy podoba ci się ta postać?

□    Jak inni odbierali tę postać?

□    Dlaczego postać ta zachowywała się w taki, a nie inny sposób?

□    Czy zgadzasz się z tym, co wypowiadała i jak się zachowywała odgrywana przez ciebie postać?

Jeżeli uczestnik bardzo się zaangażował w swoją rolę, być może trzeba będzie głośno powiedzieć:

„Nie jesteś już (imię postaci), ale (imię uczestnika). Postać.................już nie istnieje”.

7.    Ponowne odegranie scenki

Uczestnicy powinni zamieniać się rolami, tak aby można było przedstawić inne interpretacje i rozwiązania.

Można też wprowadzić dodatkowe zmienne, takie jak inne podejście do odgrywanych ról, ograniczenie lub rozszerzenie możliwych rozwiązań. Powtórzenie scenki jest pożądane, zwłaszcza gdy chodzi o ćwiczenie nowych umiejętności, np. nieulegania naciskom otoczenia, aby pić czy zażywać narkotyki. Możliwe jest wielokrotne odegranie scenki oraz przechodzenie od gry do dyskusji i odwrotnie.

8.    Podsumowanie

Podsumowanie jest ważnym elementem uczenia się przez doświadczenie. Odgrywane scenki odnoszone są do prawdziwych sytuacji życiowych. Pomocne mogą być następujące pytania:

□    Jakiego rodzaju problem wyniknął podczas scenki?

□    Jakie rozwiązanie tego problemu osiągnięto w grze?

□    Czy rozwiązanie to jest właściwe?

□    Czy istniały jakieś inne rozwiązania? Jeśli tak, to można wrócić do etapu 7. Ponowne odegranie scenki.

□    Czy rozwiązanie osiągnięte w grze może być zastosowane w sytuacjach życiowych?

TYPY SCENEK

TYP 1. Zastygnięcie

Istnieje kilka typów scenek. Wyboru dokonujemy w zależności od potrzeb uczestników, ich uprzedniego doświadczenia, a także umiejętności prowadzącego. Prowadzący często skarżą się na to, że scenki stają się przegadane, a ich cel gdzieś umyka. Możemy tego uniknąć, wprowadzając scenki typu „Zastygnięcie”.

Sposób realizacji scenki typu „Zastygnięcie”

1.    Grupa dzieli się na zespoły odpowiedniej wielkości.

2.    Zespoły otrzymują gotowe scenariusze albo opracowują własne.

3.    Każdy scenariusz powinien obejmować trzy następujące sceny: wstęp, zdarzenie, skutek. Każda z tych scen powinna być przedstawiona jako nieruchomy obraz, podczas którego nie wolno poruszać się ani odzywać.

D -6