51806 P1040059

Dobranie odpowiedniego stosu płytek wymaga przeprowadzenia wielu pracochłonnych prób, ale i tak nie zawsze udaje się zestawić taki stos |||e| aby różnica wskazań czujnika w skrajnych punktach mierzonego przedmiotu była równa zeru. W tym przypadku należy do obliczonego kąta ot dodać algebraicznie poprawkę:

3438 A W

[min]

-    różnica wskazań czujnika [mm],

-    odległość [mm] między skrajnymi położeniami czujnika,

w których otrzymano różnice wskazań.

Znak poprawki p₈ zależy od znaku różnicy wskazań czujnika A W. Jeżeli hW > 0, to p < 0 i odwrotnie.

Zbieżność stożka zewnętrznego (mocowanego w kłach) mierzonego a pomocą liniału (rys. 6.11) wynosi:

_A    . a H

A = 2 tg—, sm— = —

2    2 L

Błąd pomiaru kąta za pomocą liniału sinusowego zależy m.in. od długości pomiarowej L liniału i zmniejsza się z jej wzrostem, oraz od wielkości mierzonego kąta a i wzrasta z jego wzrostem. Praktycznie dla kątów mniejszych od 45° dokładność ta wynosi:

- przy L = 100 mm ± 10"-i-±15", ir przy L = 200 mm ±5"-f±8".

Rys. 6.11. Pomiar zbieżności stożka zewnętrznego z użyciem liniału

Pomiar stożka wewnętrznego polega na zmierzeniu kątów p i y (rys. 6.12):

a = P ⁺ Y    (6.8)

Błąd pomiaru jest dwukrotnie mniejszy niż przy pomiarze stożka zewnętrznego.

Rys. 6.12. Pomiar stożka wewnętrznego z użyciem liniału

6.23.4. Pomiar stożka zewnętrznego za pomocą wałeczków i stosu płytek wzorcowych

Pomiar zbieżności stożka zewnętrznego (rys. 6.13a) polega na zmierzeniu mikrometrem dwóch wymiarów: M_x i M₂. Zbieżność oblicza się za pomocą wzoru

(6.9)

M, - M,

₌

H

Pólkąt stożka oblicza się korzystając ze wzoru: średnicę stożków oblicza

t_g « g ^M2~^Mx

2 H

się za pomocą wzorów: 2 d.

d - M,

K$3

2d

--+2(£-tf)tg“

l-tg-“    2

(6.10)

(6.11)

81