52227 PICT0078 (7)

Postacie Lalki

•    Izabela Łęcka - główna bohaterka powieści. Kobieta piękna (klasyczny typ błękit-nookicj blondynki), arysto-kratka o zimnym sercu i wysokim mniemaniu o sobie i swojej rodzinie. Panna Łęcka ma wiciu zalotników, lecz mało kandydatów na męża - bo arystokratyczny majątek Łęckich jest mocno zadłużony. Dziewczyna jest nieco egzaltowana - łatwo popada w uniesienia i zachwyt nad sobą - jej wyobraźnia odtwarza świat powieści i romansów, ją samą czyniąc główną bohaterką. ‘

•    Stanisław Wokulski-kupiec galanteryjny, człowiek bardzo bogaty, właściciel sklepu, kamienicy. Z pochodzenia szlachcic, o ciekawej przeszłości. W powieści Prus przedstawia dzieje jego uczucia do panny Izabeli Łęckiej, w której jest bezgranicznie zakochany miłością ślepą i beznadziejną.

•    Ignacy Rzecki - stary subiekt Wokulskiego, trochę dziwak, postać zabawna i sympatyczna. Pisze pamiętnik. Ma Rzecki kilka namiętności: sklep, którego jest świetnym zarządcą, Wokulskiego, któ

rego jest wiernym przyjacielem, panią Stawską, którą w tajemnicy wielbi i pragnie wydać za Stacha, i ponad wszystko - Napoleona Bonaparte, który jest dla niego symbolem wodza, walki o Polskę, nadziei na wolność (którą miał zwrócić Polakom, oczywiście, potomek cesarza). Sam Rzecki ma za sobą bohaterską przeszłość żołnierza - udział w Wiośnie Ludów na Węgrzech i w powstaniu styczniowym.

•    Julian Ochocki - sympatyczny młody człowiek, także ary-stokrata, zafascynowany nauką i postępem technicznym. Owładnięty marzeniem o latających maszynach, decyduje się poświęcić życie nauce i pracy badawczej.

•    Prezesowa Zasławska - staruszka, pani na Zasławiu, szlachetna i mądra osoba, przychylnie nastawiona do Wokulskiego (główny bohater), bo z jego stryjem łączył ją kiedyś

u

romans, uczucie zniszczone przez nierówność klasową, przez co oboje cierpieli cale życie.

Baronowa Krzeszowska

-    prawdziwe indywiduum, przykra dla otoczenia, wieczna intrygantka w służbie plotki, skłócona z sąsiadami, szykanująca studentów (którzy także ją szykanują). Złośliwość jej ma swe źródło w nieszczęściu - kobieta ta straciła niegdyś córeczkę. Jej mąż

-    baron Krzeszowski, dziwak i utracjusz - przegrywa pokaźne sumy na wyścigach konnych.

Pani Wąsowska - samodzielna, inteligentna i piękna osóbka z temperamentem. Ona jedna prawidłowo ocenia Wokulskiego.

Pani Stawska - kobieta anioł, ideał uczciwości i pracowitości. Mieszka wraz z matką i córeczką Helunią w kamienicy zakupionej przez Wokulskiego. Mąż jej przepadł za granicą, gdzie udał się po haniebnym oskarżeniu go o zabójstwo. Owa piękna chodząca dobroć narażona jest na szykany sąsiadki Krze-szowskicj, zazdrosnej o dziecko (baronowa funduje jej nawet proces o lalkę, którą rzekomo miała ukraść, a którą po prostu stłukła służąca). Pani

Stawska ma jednak obrońców - to zachwycony nią subiekt Rzecki i jego przyjaciel Wokulski, którego, zdaje się, pani Stawska obdarza uczuciem silniejszym niż przyjaźń. Nic z tego jednak nie wychodzi -Wokulski pomaga jej w poszukiwaniach męża, znajduje jej porządną pracę, lecz kocha inną kobietę.

•    Kazio Starski - nędzny typek arystokratyczny, były konkurent panny Izabeli, który po powrocie z zagranicy wznawia swoje zaloty, co kuzynka łaskawie aprobuje.

•    Geist - dziwny uczony, podobny do średniowiecznych alchemików. W swojej pracowni w Paryżu jest twórcą rzeczy niesamowitej: metalu lżejszego od powietrza. Ułamek tego kruszcu darowuje Wokulskiemu, którego pragnie namówić do współpracy.

•    Subiekci Wokulskiego

-    Mraczewski (oryginalny typ

-    świetny sprzedawca, lecz wielki flirciarz - naraża się swojemu pryncypałowi zalotami do Izabeli Łęckiej) oraz Klejn i Lisiecki.

•    Żydzi warszawscy - Szlang-baum, Spicgelman i szlachetny lekarz - doktor Szuman, który ukrywa tragiczną historię miłosną swojego życia.

27