54108 s166 (2)

nie uda Ci się ich zaskoczyć, spróbuj szczęścia w innym miejscu, najlepiej na skale, na której nie były jeszcze niepokojone.

Pobrzeżki (Littorina littorea)*. Pobrzeżki są tradycyjną morską potrawą. Można bez trudu oderwać je od skał, do których są przytwierdzone, a następnie wrzucić na dziesięć minut do wrzącej wody. Ugotowane łatwo jest wydobyć z muszli za pomocą szpilki albo długiego ciernia.

Trąbiki (Nucella lapillus)*. Nadają się one również do jedzenia podobnie jak wszystkie ślimaki morskie strefy umiarkowanej. Przyrządza się je tak samo jak pobrzeżki.

Uchowiec, ucho morskie (Haliotus cracherodi).

Małże

Są one filtratorami, czyli zwierzętami odcedzającymi pokarm z wody, i z tego powodu mogą się w ich ciałach odkładać toksyny. Ludzie zamieszkujący morskie wybrzeża Wysp Brytyjskich usuwali z omułków żołądki, syfony i skrzela, wierząc, że w nich przede wszystkim zbierają się substancje trujące. Zabieg ten może zmniejszyć ryzyko zatrucia, ale nie zabezpiecza przed nim w pełni. Lepiej po prostu w ogóle nie jeść omułków. Zaprezentowana tu metoda może być użyta przy przygotowywaniu do konsumpcji wszystkich pozostałych gatunków jadalnych małży. Interesujący jest fakt, że w ten sposób postępowali również rdzenni mieszkańcy północno-zachodniego wybrzeża Ameryki Północnej.

Omułki (Mytilus edulis)*. Można je łatwo zbierać na skałach, do których się przyczepiają. Większość opisanych tu małży żyje zagrzebana w piasku, mule lub żwirze. Te, które można znaleźć blisko powierzchni, jak na przykład sercówki, zdradzają swoją obecność wypukłościami, tworzącymi się ponad ich schronieniem. Inne, przede wszystkim małgwie, nie zostawiają tak wyraźnych śladów i zagrzebują się często na głębokość kilkunastu centymetrów, ale nagromadzenie pustych muszli może być wskazówką, że znajdują się one w pobliżu. Dzięki praktyce można rozwinąć w sobie niemal nadprzyrodzoną zdolność odnajdywania miejsc, w których należy kopać, jaką wiele razy widziałem u włóczęgów poszukujących jedzenia na plaży.

Ostryga jadalna (Os tera edulis)*.

Ostryga pacyficzna (Crassostrea gigas).

Ostryga portugalska (Crassostrea angulata)*.

Sercówka jadalna (Cardium edule)*.

Przegrzebek wielki (Pecten maximus)*.

Wenus (Venus mercenaris).

Prototaka (Protothaca staminea).

Małgiew piaskolaz (Mya arenaria)*. Ten mięczak jest zwykle zapiaszczony i często trzeba go przez dwa dni trzymać w czystej morskiej wodzie, żeby się oczyścił. Rogowiec (Macoma nasuta).

Okładniczka szablowata (Ensis siligua). Na okładniczki tradycyjnie poluje się sypiąc sól do ich jamki i chwytając je, kiedy się pokażą.

Spinsula solidissima (brak polskiej nazwy).

Głowonogi

Ośmiornica zwyczajna (Octopus vulgaris)*. Indianie Ameryki Północnej nadali jej nazwę „Diabelska ryba”. Można ją spotkać w skalnych sadzawkach pływowych z głębokimi niszami i szczelinami. Żeby schwytać to gibkie stworzenie, skłu-wa się je ościeniem, aż osłabnie na tyle, że daje się wyciągnąć ze swojej kryjówki.

Stawonogi

Najbardziej godnym uwagi źródłem pokarmu pośród stawonogów są skorupiaki, do których zalicza się między innymi krewetki, krewetniki, kraby, homary i langusty. Chociaż oczywiście można łowić krewetki, to w sytuacji walki o przetrwanie lepiej skoncentrować swoje wysiłki na zdobywaniu innych rodzajów żywności, jakich dostarcza morze. Wymienione poniżej organizmy należą do najważniejszych z nich. Można zastawiać na nie pułapki, polować z ościeniem albo po prostu chwytać je w skalnych sadzawkach, jakie tworzą się w strefie pływów.

Portunik europejski (Portunus puber)*.

Krab pustelnik (Eupagurus bernhardus)*.

Kieszeniec europejski (Cancer pagurus).

Kieszeniec Jonasza (Cancer borealis).

Homar europejski (Homarus vulgaris)*.

Langusta (Palinurus vulgaris)*. Przyrządzać jak homara.

Podobnie jak wszystkie pokarmy pochodzące z morza, mięso tych zwierząt psuje się bardzo szybko.

Wąsonogi

Kaczenica osiadła (Lepas anatifera)*. Zwierzęta te dryfują przyczepione do unoszących się na wodzie kawałków drewna i innych przedmiotów. Były one źródłem pokarmu Indian Ameryki Północnej, którzy gotowali je na parze, a potem przed zjedzeniem zdejmowali z nich skórę.

Szkarłupnie

Wielu nieuważnych plażowiczów było niemiło zaskoczonych, kiedy w czasie kąpieli pokłuło się kolcami jeżowca. Jeżowce są cennym i ważnym morskim pokarmem, ponieważ dostarczają tłuszczu, najtrudniejszego do zdobycia składnika naturalnej diety. Można je wyławiać używając ościenia o trzech grotach albo ostrożnie wyciągać

167