necki jakoś nie kwapił się z ich rozdawnictwem. Nowe pułki posprawiały sobie same, na własną rękę, własne sztandary. Wśród dawnej piechoty jedynie 4 pułk piechoty liniowej miał chorągiew, i to bardzo cenną — pochodzącą prawdopodobnie z arsenału warszawskiego. Była to chorągiew 2 batalionu 4 regimentu piechoty koronnej z 1792 roku.
Ocalały ten znak pułkowy członkowie rodziny Bogusławskiego przekazali później do Gabinetu Archeologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Czytelnika, pragnącego pogłębić swoją wiedzę o Ludwiku Bogusławskim, odsyłamy do Polskiego Słownika Biograficznego, w którym pod odpowiednim hasłem znajdzie życiorys generała.
Najwięcej wiadomości o Ludwiku Bogusławskim przekazał potomnym jego towarzysz broni i przyjaciel, generał Roman Wybranowski (Pamiętniki, I, Lwów 1882). Również generał Ignacy Prą-d z y ń s k i często wspomina Bogusławskiego (Pamiętniki, I—IV, Kraków 1909).
Z dzieł ogólnych, w których można znaleźć wiadomości o Ludwiku Bogusławskim, należy wymienić: B. Gembarzewski, Wojsko Polskie Księstwa Warszawskiego, Warszawa 1912; Zarys dziejów wojskowości polskiej do roku 1864 oraz A. Szomański, Walecznych tysiąc, Warszawa 1968. W tej ostatniej pracy, w całości poświęconej dziejom czwartaków, ich dowódca zajmuje poczesne miejsce.
SPIS TREŚCI
W regimencie imienia Królowej Jadwigi . 5
Od Zasławia do Radoszyc (1792—1794) . 11
W pułku Stasia Potockiego (1806—1811) . 29
Znad Prosny nad Sekwanę.....49
Pod zwierzchnictwem wielkiego księcia . 64
Jak wielki książę uzdrowił pułkownika . 81
Ostrołęka! Ostrołęka!.......110
„Czapnicy” i „wieśniacy” 3 dywizji piechoty 120 Bitwa warszawska 6—7 września . . . 127