Tabela 7.3.
Zestawienie przeliczania poszczególnych stopni twardości
Stopień twardości |
Stopnic twardości | |||||
mval/drn3 |
niemiecki |
francuski |
angielski |
amerykański | ||
] |
10 mg CaO/dnr1 |
10 mg CaCCtydm3 |
100 mg CaCO/galon |
100 mg CaCOi/galon | ||
mval/dnr |
l.cjoo |
2.80 |
5.00 |
3.50 |
3.23 | |
niemiecki |
0.357 |
1.00 |
1.79 |
1.25 |
1.04 | |
francuski |
0.200 |
0.56 |
1.00 |
0.70 |
0.58 | |
angielski |
0.286 |
0.80 |
1.43 |
1.00 |
0.83 | |
amerykański |
0.343 |
0.96 |
1.71 |
1.20 |
1.00 |
Tabela 7.4.
Skala twardości wody
Skala twardości |
Twardość | |
mval/dm' |
"n | |
bardzo miękka |
0 - 1.78 |
0-5 |
miękka |
1.78 - 3.57 |
5 - 10 |
średnio twarda |
3.57 - 7.13 |
10 - 20 |
twarda |
7.13 - 10.70 |
20 - 30 |
bardzo twarda |
> 10.70 |
>30 |
Stosowanie twardej wody jest często niepożądane w gospodarstwie domo wym i w przemyśle z uwagi na:
wzrost zużycia mydła (wytrącają się nierozpuszczalne sole wapnia i magnezu)
— pogarszanie się jakości użytkowych tkanin przy praniu
wzrost korozji w wymiennikach ciepła wskutek hydrolizy soli magnezu i wzro stu stężenia jonów w odorowych
powstawanie kamienia kotłowego, który utrudnia wymianę ciepła. Jest to zwii) zane z termicznym rozkładem wodorowęglanów, hydrolizą węglanów i spad kiem rozpuszczalności w gorącej w'odzie siarczanu(VI) wapnia, wodorotlenku magnezu oraz krzemianów wapnia i magnezu. Nagłe odpryśnięcie kamienia może doprowadzić do przegrzania wody i wybuchu kotła. W miarę wzrostu cis nienia panującego w kotle wymagany jest coraz wyższy stopień zmiękczenia wody zasilającej urządzenie.
W związku z tym bardzo istotne jest zagadnienie zmniejszenia twardości wody.
Sposoby zmiękczania wody
Stosuje się różne metody zmiękczania wody w zależności od jej przeznaczenia:
1. Dekarbonizacja termiczna - polega na zagotowaniu wody. Proces podgrzewania wody powoduje obniżenie rozpuszczalności dwutlenku węgla, którego nadmiar ulatnia się do atmosfery. Powoduje to naruszenie równowagi węgla-nowo-wapniowej i w efekcie wytrąca się trudno rozpuszczalny węglan wapnia (CaCOi). Wytrącony węglan magnezu (MgCX)3) reaguje z wodą, tworząc trudno rozpuszczalny wodorotlenek magnezu - Mg(OH)2.
Ca(HC03 )2 —> CaC03 4 +C02 T +H20
Mg(l IC03 )2 —T—> MgC03 i +C'02 T +H20
MgC()3 } 1120 —^Mg(OH)2 i +C02T
W metodzie tej w celu usunięcia twardości węglanowej dodaje sic mleka wapiennego Ca(OH)2, natomiast twardość niewęglanowa usuwana jest przy' użyciu sody Na2COi. Zachodzą następujące reakcje (przykładowe):
Ca(HC03)2 + Ca(OH)2 -> 2 CaCO.4 + 2 H20 Mg(HC03>2 + 2 Ca(OH)2 -> Mg(0II)4 + 2 CaCO.,i + 2 H20 CaCI2 + Na2C03 -> CaCO.4 + 2 NaCl
Jak wynika z reakcji, powstają nierozpuszczalne: węglan wapnia i wodorotlenek magnezu w postaci szlamiastego osadu, który zostaje odfiltrowany lub osiada na dnie zbiornika, w którym prowadzi się proces. Stosując tę metodę można zmniejszyć twardość wody do 1 - 2°n. Jest to metoda tania, ale wymaga wielkich zbiorników na powolne opadanie osadu CaC03.
Metoda fosforanowa pozwala na zmniejszenie twardości wody do 0.1‘ji, ale jest to metoda kosztowna. W celu zmniejszenia twardości do wody dodaje się ortofosforan trisodu (Na3PCM. Zachodzą wówczas reakcje: