55954 skanuj0018 (190)

izn. do całkowitego przerwania przez ucznia nauki w szkole przed jej ukończeniem. Początkiem słabych osiągnięć uczniów w nauce są więc niepowodzenia ukryte, tzn. drobne luki w wiadomościach lub umiejętnościach z jednego tylko przedmiotu lub nawet tematu lekcji. Luki te, jeżeli nie zostaną przez nauczyciela w porę dostrzeżone i usunięte,- rozrastają się z czasem i powodują powstawanie niepowodzeń jawnych. Te z kolei mają najpierw charakter przejściowy, a następnie — poprzez etap niepowodzeń względnie trwałych — w prostej już linii prowadzą do arugoroczności i odsiewał.

Niepowodzenia szkolne, a zwłaszcza drugoroczność i odsiew, są zjawiskiem bardzo niepożądanym zarówno ze względów społecznych, jak pedagogicznych i psychologicznych. Drugoroczność wywiera ujemny wpływ na zdecydowaną większość uczniów, zniechęca ich do pracy, tłumi zainteresowanie nauką, wpływa niekorzystnie na stosunek do otoczenia, wywołuje różnorakie kompleksy i zaburzenia w zachowaniu, a nawet prowadzi do zahamowania prawidłowego dotychczas rozwoju umysłowego dziecka.

Uczniowie drugoroczni wpływają zwykle niekorzystnie na pozostałych uczniów, utrudniając normalną pracę'dydaktyczno-wychowawczą z całą klasą Repetenci, jako ci „juz wiedzący", tłumią u swoich nowych kolegów zainteresowanie nauką i nierzadko przewodzą im w niewłaściwym zachowaniu. Repetent znajdujący się wówczas niejako na marginesie życia klasy siłą rzeczy szuka innych kontaktów, kióre z reguły jeszcze bardziej oddalają go od szkoły.

SZKOLKi

Schema: klasyfikacji niepowodzeń szkolnych Sposoby zapobiegania niepowodzeniom szkolnym.

Do podstawowych dydaktycznych środków zapobiegania i zwalczania niepowodzeń szkolnych należy zaliczać: profilaktykę pedagogiczną diagnozę pedagogiczną i terapię pedagogiczną.

Naicześciei stosowane formv pomocy uczniom: zespoły wychowawcze i korekcyjne; indywidualizacja nauczania, samopomoc koleżeńską    ⁴

zwiększona częstotliwość odpytywania uczniów, współpraca z rodzicami w tym pedagogizacja rodziców, korepetycje,

współpraca z poradnią psychologiczno-pedagogiczną, wdrażanie do systematyczności, obowiązkowości, samodzielności, kontrolowanie wykonanych zadań.

Bibliografia:

Cz. Kupisiewicz „Podstawy dydaktyki ogólnej”.

J. Konopnicki „Powodzenia i niepowodzenia szkolne”.

J. Strelau .Podstawy psychologii ogólnej'".

opracowała: Monika Bąk

-4SP