56068 P4250136

232

Aie

K =h_K = (1 —0)h,,

czyli

e' =

HE

Zachowując te same palisady profili i ten sam wskaźnik prędkości

c,

u

» = —

w obu stopniach otrzymamy te same charakterystyki sprawnościowe. Trójkąty prędkości stopni o reakcyjności g' oraz o = 1 -q są takie same z tą jednak różnicą, że odpowiednio oraz

* ^w2>

W₂-c_x

itd. (rys. VIL17).

Z punktu widzenia sprawności na obwodzie r\_u obojętne jest, czy stopień ma reakcyjność większą czy mniejszą od 0,5. Stopnie o reakcyjności

0,0-1 A

0,1 -0,9,

0,2—0,8,

03-0,7,

0,4-0,6

są sprawnościowo identyczne, jeżeli zachowa się ten sam wskaźnik prędkości v = uje, i przyjmie a\ = p₂.

Zatem — w zasadzie — byłoby wszystko jedno, czy stosujemy reakcyjność większą czy mniejszą od 0,5.

Ale gdy q > 0,5, rośnie siła osiowa działająca na wieniec wirnikowy, co jest cechą bardzo niekorzystną. Rosną również straty przecieków nad wierzchołkami łopatek wirnikowych. Obie te okoliczności przemawiają za stosowaniem reakcyjności

0 < q ^ 0,5.

Reakcyjność q > 0,5 spotykamy tylko w przypadkach wyjątkowych, np. w stopniach z bardzo długimi łopatkami (patrz rozdział VII.7).

Problem reakcyjności Q > 0,5 jest niestety w literaturze interpretowany niejasno [20, 48].

W związku z powyższymi rozważaniami będziemy w dalszym ciągu analizować stopnie o reakcyjności nie przekraczającej q > 0,5.

Metodyka obliczeń stopnia o dowolnej reakcyjności jest podobna do zastosowanej w stopniu jednorodnym akcyjnym. Różnica wynika tylko stąd, że dla e > 0 obowiązuje inny wzór na prędkość c_t i prędkość w₂.

Prędkość wylotowa z dyszy

c_x = ęc_u = q>y/2{\—e)h₂+<% - <pc_łV/(l~C)+(co/^c*)²-    (VIL71)

Podstawiając

c₀ — cg

i oznaczając

B = id-tó+m"    (vn.72)

otrzymujemy

— = <pB.    (VII.73)

c.

We wzorze (VII.72) reakcyjność q należy rozumieć jako zadany parametr. Funkcję B obliczamy podobnie jak funkcję B₀ w punkcie poprzednim.

Z trójkąta wlotowego wynika

wf = cJ+u^a-2uc_lcosa₁,

= <p^zB²+v*—2<pvBcosct_l. (YII.74)