56089 OMiUP t2 Gorski2

Rys. 5.87. Schemat instalacji destylacyjnej z wyparownikiem ekspansyjnym;

1 — podgrzewacz, 2 — komora ekspansyjna, 3 — skraplacz, 4 — pompa obiegowa wody zasilającej, 5 — pompa skroplinowa, 6 — pompa wody chłodzącej skraplacz, 7 — pompa solankowa, 8 — urządzenie dławiące; a — czynnik grzewczy, b — podgrzana woda zasilająca, c — solanka, d — para wtórna, e — skroplmy (destylat), f— woda chłodząca, g — woda zasilająca, h — wylot za burtę

Chcąc zatrzymać część tej energii, stosuje się instalację ekspansyjno-obiegową, w której część podgrzanej wody, pozostałej po procesie odparowania skierowuje się ponownie z komory ekspansyjnej do podgrzewacza i dalej do powtórnego odparowania.

Ze względu na wielokrotność odparowywania wody zasilającej rozróżnia się wyparowniki jedno- i wielostopniowe (w praktycznych rozwiązaniach spotyka się dwu, a najwyżej czterostopniowe układy).

Schemat instalacji jednostopniowej został przedstawiony na rysunku 5.86, natomiast uproszczony schemat dwustopniowej instalacji destylacyjnej ilustruje rysunek 5.88.

W instalacji tego typu parę wytworzoną w I stopniu wyparownika, czyli parę wtórną, kieruje się do wyparownika II stopnia, gdzie służy jako para grzewcza.

W siłowniach z głównymi tłokowymi silnikami wysokoprężnymi stosuje się instalacje destylacyjne z wyparownikiem wykorzystującym ciepło odpadowe wody słodkiej chłodzącej silnik. Urządzenia tego typu produkują parę o bardzo niskich parametrach ze względu na niską temperaturę maksymalną czynnika grzewczego (7Ch-85 °C) i z tej racji wyparowniki wodne omawianego typu określa się również jako wyparowniki próżniowe.

Schemat stosowanej na statkach z napędem spalinowym instalacji destylacyjnej przedstawiono na rysunku 5.89. Bateria grzewcza wyparownika 9

132