Ry < 1.39. Radiogram głowy kota (w rzucie boczno-bocznym). (Dzięki uprzejmości prof. dr Corduli Poulsen Nautrup, Monachium).
małżowina nosowa środkowa (concha nasalis media) małżowina nosowa dobrzuszna (concha nasalis ventralis) wpust kostny nosa (apertura nasi ossea)
kieł (dens caninus)
zatoka czołowa (sinus frontaks)
małżowina sitowa zewnętrzna II (ectoturbinale II) małżowina nosowa dogrzbietowa (concha nasalis dorsaks)
blaszka sitowa kości sitowej (lamina cribrosa ossis ethmoidalis)
kanał nerwu wzrokowego {canalis opticus) zatoka klinowa (sinus sphenoidalis)
przewód nosowo-gardłowy (meatus nasopharyngicuś)
Rycina 1.40. Czaszka kota (przekrój strzałkowy, widok od strony przyśrodkowej). E - kość sitowa (os ethmoideum), F - kość czołowa (os frontale), I - kość siekaczowa (os incisivum), M - szczęka (maxilla), N - kość nosowa (os nasale), PI - kość podniebienna (os palatinum), S - kość klinowa (os sphenoidale), V - lemiesz (vomei).
wej. Odchodzi ona od blaszki pionowej kości sitowej, przyczepia się do grzebienia sitowego (crista ethmoidalis) kości nosowej i wystaje do jamy nosowej. Blaszka spiralna dogrzbietowa i dobrzuszna drugiej małżowiny sitowej wewnętrznej buduje podłoże dla małżowiny nosowej środkowej. Małżowiny sitowe wewnętrzne
trawcia i czwarta sa rlnhrzp rn7u iniptp r\r 7\, tworząc w rezultacie najdalszy odcinek systemu małżowin sitowych. Obecność małżowin nosowych powoduje, że po każdej stronie w jamie nosowej wyróżniamy przewody powietrzne: przewód nosowy dogrzbietowy (meatus nasi dorsalis) między sklepieniem jamy nosowej a małżowiną dogrzbietową, przewód nosowy środkowy
i :