57347 kscan30

Rys. 12.20. Oznaczanie Zn²⁺ w Pb(N0₃ 2    -    1    + 1-10^-6 mol-dm^-3 Zn(N0₃)₂,

4    —    3    + 1 • 10^-6 mol • dm^-3 Zn(N0₃)₂,

6    -    5    + 1 • 10^-6 mol-dm^-3 Zn(N0₃)₂

)₂;    1    - 1 • 10^-4    mol-dm^-3    Pb(N0₃)₂,

3    -    2+1-10^-6    mol-dm^-3    Zn(N0₃)₂,

5    -    4+1-10^-6    mol-dm^-3    Zn(N0₃)₂,

12.4. Woltamperometria

W metodach woltamperometrycznych mierzymy zależność natężenia prądu od przyłożonego do elektrod napięcia, czyli I = f (E), przy czym elektrodą pracującą jest elektroda stacjonarna. Elektrody takie opisano w p. 12.1.4.1. Woltamperometria różni się zatem od polarografii rodzajem stosowanych elektrod, a zasada pomiaru jest podobna.

W przypadku polarografii elektrodą pracującą jest elektroda ciekła z powierz-.chnią odnawiającą się w sposób ciągły lub okresowy, a w przypadku woltampero-metrii elektrodą pracującą jest elektroda o stałej wielkości powierzchni.

Spośród grupy metod woltamperometrycznych, w dalszej części zostaną omówione:

•    woltamperometria z liniowo zmieniającym się potencjałem,

•    woltamperometria cykliczna,

•    woltamperometria odwrócona (inwersyjna).

238