57503 zdjeI8

cfc przypisów bibltograficznych. Zasadniczo wymaga się, aby w tego typu bibliografiach umieszczać tylko te pozycje, do których występuje bezpośrednie odwołanie w tekście głównym publikacji.

8.1. System „autor - rok"

System ten wymaga każdorazowo po odwołaniu się do publikacji innego autora podania w tekście zasadniczym - w nawiasie kwadratowym bądź okrągłym - nazwy tego autora i roku wydania jego pracy. Zaleca się stosowanie nawiasu kwadratowego, zwłaszcza jeśli w publikacji nawias okrągły jest stosowany w celu wyodrębnienia z tekstu zasadniczego elementów słownych lub cyfrowych o charakterze pobocznym, drugoplanowym, uzupełniającym czy objaśniającym.

tekstu zdania. Jeżeli nazwisko autora zostało użyte w zdaniu, to w nawiasie można podać tylko rok publikacji, np.

Na przykład S. Grabias [1994] odnosi dyskurs do pojęcia interakcji społecznej.

Jeżeli natomiast nazwisko autora nie padło w zdaniu, należy je umieścić w nawiasie, np.

Odbiciem tego stanu rzeczy jest chociażby deklaratywne umieszczenie badań nad tekstem pisanym w ramach analizy dyskursu [de Bcaugrande 1985].

Przy powoływaniu się na określony fragment cytowanego dokumentu oprócz nazwiska Numer stronicy i roku należy podać numer odpowiedniej stronicy materiału źródłowego, np.

Należą one do zjawisk częstych, aczkolwiek trudnych do wyjaśnienia [Pisarkowa 1984: 31].

Jeżeli powołujemy się na publikację wielotomową, to pomiędzy rokiem wydania publikacji Numer tomu a numerem strony należy podać numer tomu (cyframi arabskimi po skrócie: t. lub cz.), np.

Istnieje także przysłówkowe użycie na pewno, które znaczy wtedy 'bez wątpienia, z pewnością’ [Dubisz (red.) 2003: L 3, 104].

Nawias ze stosownymi danymi umieszcza się - w zależności od przyjętej konwencji - umiejscowienia po powołanej w zdaniu nazwie autora lub po zacytowanym tekście, por.    powołania_

Jak pisze Z. Sudolski (1991: 432), „typowo nowożytne przemiany zachodzące w gatunku listu w skali europejskiej zapoczątkował sentymentalizm”.

Teresa Skubalanka, przedstawiając rozwój stylów prozy użytkowej, wyodrębnia wśród nich prozę „polemiczną”, mając na uwadze wypowiedzi o charakterze politycznym, czyli takie, które - komentuje badaczka - „zwykle zalicza się do tzw. publicystyki” (1984: 171).

W nawiasie umieszczonym po cytacie nazwisko autora można powtórzyć, np.

Teresa Skubalanka, przedstawiając rozwój stylów prozy użytkowej, wyodrębnia wśród nich prozę „polemiczną”, mając na uwadze wypowiedzi o charakterze politycznym, czyli takie, które - komentuje badaczka - „zwykle zalicza się do tzw. publicystyki” (Skubalanka 1984: 171).

cinkiem lub łącząc spójnikiem: i, np. [Kowalski, Nowak 1971] lub [Kowalski i Nowak 1971]. -

Jeżeli dana publikacja ma dwóch autorów, podaje się oba nazwiska, oddzielając je prze- Więcej nlr jeden I

Nazwiska trzech autorów oddziela się przecinkami lub też pierwsze i drugie oddziela się przecinkiem, a trzecie przyłącza spójnikiem i, np. [Malinowski, Kowalski, Nowak 1971] lub (Malinowski, Kowalski i Nowak 1971]. Można też podać nazwisko pierwszego z autorów z do-

268 Część III Tekst główny i teksty poboczne