VI. KAŻDY NAJLEPSZY
Radujmy się, radujmy!
Każdy z osobna i wszyscy razem!
Bośmy wzajem dla siebie stworzeni: każdy dla wszystkich i wszyscy dla każdego.
A każdy jeden drugiemu światem nieznanym; a każdy jeden drugiemu BÓSTWA szczególnym objawieniem.
Bo i Ty, Miliardolicy, i Ty. Niezliczoności Bytów Stworzonych, TY i JA, każdy i każde z nas... najpiękniejszy, najmędrszy, najważniejszy, JEDYNY w swoim rodzaju, NIEZBĘDNY bo jedyny: wyłączne i niepowtarzalne Arcydzieło ArcyMistrza.
Cały wszechświat i wszystek jego czas złożyły się na Ciebie, złożyły się na mnie, złożyły się na każde z nas.
Ja, Ty, każde z nas: kwiat szczytowy swego konara; najwyższa wibracja Promienia, którym jesteś, którym jestem.
Nikt nie jest mną, nikt mnie nie zna, nikt za mnie uczynić nie zdoła tego, co ja czynię; nikt za mnie żyć nie potrafi, nikt mnie nie zastąpi.
Nikt, prócz Ciebie, nie jest tobą; nikt Cię nie zna, nikt za Ciebie uczynić nie zdoła tego, co ty czynisz; nikt za Ciebie żyć nie potrafi, nikt Cię nie zastąpi.
Jeden jestem, jednorodzony OJCA Syn, i Ty także, i każdy z nas: bo każdy odrębny, bo ŻADEN Z DRUGIM NIE JEST IDENTYCZNY.
Inaczej każdego wyimaginował Rodzic; inaczej każdego utkała Matka; inna z każdego pociecha, pomoc, nadzieja, plan nowy, świat nowy._
O, poznawajmy się, przypatrujmy się sobie, podziwiajmy! Wszakże żaden nie jest jak drugi! Miejsca tu nie ma dla zazdrości: miejsce tu jedynie dla zachwytu! dla poznania! dla oglądania jedynej, niepowtarzalnej MYŚLI BOŻEJ w każdym z nas.
O, słuchajmy, — uważnie, całym sercem słuchajmy jedni drugich! Wszak żaden nie wie tego, co drugi; nie odkrył, nie wyszukał, nie stworzył, nie przeżył tego, co drugi.
O, zapraszajmy się, gośćmy się, „latajmy do siebie w odwiedziny”! dzielmy z sobą swe uczucia i myśli, i zdobycze... Boć nikt nie zna tego, co drugi: chleb każdego inny, pieniądz każdego inny, dom każdego inny, — inne każdego kwiaty, klejnoty, powietrze.
Przypatrujmy się sobie, roztrząsajmy się wzajem, poznawajmy specjalne oblicza BÓSTWA w sobie: NIKT NIE JEST JAK DRUGI.
Cały wszechświat i wszystek Czas Wiekuisty złożyć się musiały w pewien osobliwy sposób, ażeby, w niepowtarzalnym punkcie Przestrzeni i Historii, zjawił się jedyny, wyłączny Byt: Ja tutaj, owdzie Ty, i podobnie każde z nas, Niepoliczonych, a mimo to NIEPOWTARZALNYCH podobizn BÓSTWA.
399