60172 P1070914

128

Elewacje gładkie, jedynie na wsch. dekoracja malarska zrekonstruowana na podstawie odkrytych 1952 fragmentów (fig.

65 65): kondygnacje rozdzielone brunatnym pasem, okna w brunatnych polach rozdzielone w przyziemiu szerokimi, na piętrze wąskimi pseudolizenami, w przyziemiu proste nadokienniki, na piętrze okna ujęte górą ornamentem wstęgowym. Dachy dwuspadowe z oknami powiekowymi, nad skrzydłem pn. dach pulpitowy, wszystkie kryte dachówką. — Od pd.--wsch. wzniesiony 1935 łącznik między klasztorem & budynkiem administracji Ośrodka dla Dzieci Głuchych.

96 C. KAPLICZKA BOŻEJ MĘKI (fig. 96). Przypuszczalnie fundowana 1706 przez Andrzeja i Annę Sypniewskich oraz innych mieszczan śródeckich. Wielokrotnie remontowana i uzupełnianą; 1772, 1800, 1809, ok. 1834 i 1911. Murowana z cegły i ceramicznych elementów. Na cokole między ceramicznymi wolutami tynkowane płyciny. Trzon wieloboczny z półkolumn i pilastrów z ceramicznymi kapitelami, na nim aedicula z wolut wspierających daszek, pod którym krucyfiks z ceramiczną figurą Chrystusa. Na szczycie metalowy pręt, na którym pierwotnie była osadzona figura św. Kazimierza (w 1. ćw. w. XIX na cokole wokół trzonu istniały jeszcze cztery ceramiczne figury nieokreślonych świętych).

D.    BUDYNEK ADMINISTRACJI OŚRODKA SZKOLNO-

94 -WYCHOWAWCZEGO DLA DZIECI GŁUCHYCH (fig. 94).

Wzniesiony 1836—37 dla zakładu głuchoniemych, zapewne wg projektu arch. Augusta Sollera. Murowany, licowany dwu-barwną cegłą. Piętrowy, na planie prostokąta z trójosio-wym ryzalitem od strony zach. Częściowo podpiwniczony. W ryzalicie na piętrze okna o zamknięciu półkolistym akcentowanym łukami z dwubarwnej cegły. Między kondygnacjami pas ujęty dwoma rzędami główek z ciemnej cegły. Gzyms wieńczący wspornikowy i znajdujący się pod nim dekoracyjny fryz obiega również szczyty. Dach dwuspadowy, kryty dachówką.

E.    BUDYNEK SZKOŁY ZAKŁADU GŁUCHYCH. Wzniesiony 1906—07. Trójkondygnacyjny, dziewięcioosiowy, z dwoma szczytowymi ryzalitami na elewacjach wsch. i zach.

KOŚCIÓŁ SUKURS ALNY p.w. św. MAŁGORZATY

Pierwotnie par. na Bródce, 1805 inkorporowany do parafii archikatedralnej. Przy nim 1671—1805 oratorium filipinów. Zajmuje pn. część Rynku Sródeckiego, otoczony murem z bramą, orientowany.

HISTORIA. Założony zapewne w pocz. w. XIII; do 1231 odniesiona przez Długosza próba osadzenia w jego pobliżu dominikanów przez bpa Pawła. Najstarsza pewna wzmianka w źródłach współczesnych 1253. Kościół wraz ze Bródką darowany 1288 bpowi poznańskiemu przez księcia Przemyśla U. Istniejąca budowla wzniesiona ok. poł. lub w 2. poł. w. XIV, w ciągu w. XV dobudowa kaplicy św. Barbary i wieży. Wbrew zamiarowi wykonania sklepień (może w układzie dwunawowym) kościół nakryty pierwotnie stropem, a w pocz. w. XVI zasklepiony jednonawowo, po zredukowaniu rozpiętości wnętrza wbudowanymi przyściennymi filarami W 2. poł. w. XVI elewacje kaplicy św. Barbary otynkowane i ozdobione fryzem sgraffitowym. Ok. 1652 budowa kaplicy z ołtarzem św. Filipa Neriusza (Nereusza) z fundacji proboszcza Stanisława Grudowicza. 1658 renowacja kościoła po zniszczeniach przez Szwedów i Brandenburczyków 1656—57. 1665 erygowana z inicjatywy St. Grudowicza kongregacja filipinów, 1671 kościół i parafia przekazane kongregacji W 2. ćw. w. XVIII nowe sklepienia kaplic i zakrystii, wystrój sztuka-torski wnętrza, ołtarz główny i inne elementy wyposażenia. Ok. 1783 przerabiane już wcześniej okna sklepione koszowo i elewacje otynkowane. Przed kościołem wzniesiona 1792 nowa brama. 1805 zniesiona kongregacja filipinów, a kościół włączony do nowo utworzonej parafii archikatedralnej. Kolejne remonty: 1822, 1833—34, 1841, 1893. 1908 restauracja pod kierunkiem arch. Rogera Sławskiego (m.i. portal). 1947—48 restauracja obejmująca: wymianę tynków w nawie, odsłonięcie gotyckich zacheuszków mai. na cegle, wnęk pod chórem, okienka między zakrystią i kaplicą św. Barbary, oczyszczenie żeber sklepiennych, wykonanie polichromii na wy-sklepkach, nakrycie wieży dachem, przebicie wejść: dodatko-