60368 Scan108 (2)

108 A. Facoetti i wsp.

Eksperyment 1: skupianie uwagi wzrokowej

Na ekranie monitora w obszarze peryferyjnym pojawiały się dwa okręgi (2.5°), jeden po lewej, a drugi po prawej stronie punktu fiksacji (oddalone od niego o 8°). Wskazówkę peryferyjną stanowiło znikające (na 40 ms) i pojawiające się kółko. Bodźcem była kropka (0.5°) w środku jednego z dwóch okręgów, która również pojawiała się na 40 ms. Kropka była biała, o luminancji 24 cd/m (patrz Ryc. 1).

Eksperyment 2: skupianie uwagi słuchowej

Dźwięki prezentowano za pomocą słuchawek Sennheiser HD270. Pojedynczy czysty ton o częstotliwości 1 000 Hz stanowił wskazówkę

wskazówka prezentowana peryferyjnie + 40 ms

wskazówka

niezgodna

60 lub 210 ms Aj

+

punkt fiksacji ’ +

500 ms

+

Ryc. 2. Schematyczne przedstawienie zadania na detekcję ze wskazówką słuchową (Eksperyment 2)

Uwaga wzrokowa i słuchowa w dysleksji 109

’ duchową, a pojedynczy czysty ton o częstotliwości 800 Hz stanowił bodziec. Dźwięki oznaczające wskazówkę i bodziec (w przybliżeniu 65 dBsSPL) były prezentowane przez 40 ms (patrz Ryc. 2).

Procedura

■MJczestnicy zostali poinstruowani, aby podczas badania fiksować wzrok na centralnym punkcie monitora. Ruchy oczu monitorowano przy Użyciu kamery wideo. Każde poruszenie oka większe niż 1° było •ejestrowane i odpowiadająca mu próba była usuwana, ale nie powtarzana. Każda próba rozpoczynała się pojawieniem punktu fiksacji. W zadaniu skupiania uwagi słuchowej wskazówkęprezentowano po upływie 500ms. W zadaniu z uwagą wzrokową po upływie 500 ms pojawiały się na peryferii wspomniane dwa okręgi, a po następnych 500 ms wskazówka (kółko). Bodziec pojawiał się z określonym opóźnieniem (100 lub 250ms po wskazówce).

Mii Podczas właściwych prób, po pojawieniu się wskazówki po lewej albo po prawej stronie, eksponowano bodziec również po prawej lub lewej •tronie. W tzw. „fałszywych próbach”, po ekspozycji wskazówki bodziec nie pojawiał się, i uczestnicy nie musieli reagować. Fałszywe próby były przeplatane właściwymi próbami. Podczas właściwych prób, prawdopodobieństwo, że bodziec pojawi się w tym samym miejscu co wskazówka (zgodna próba), lub w innym miej scu niż wskazówka (niezgodna próba); -wynosiło 50% (tzn. było tyle samo zgodnych i niezgodnych prób: położenie wskazówki nie było więc wyznacznikiem położenia bodźca).

■^Zadaniem osób badanych było zareagowanie najszybciej, jak można, na ^pojawienie się bodźca, poprzez naciśnięcie klawisza spacji na klawiaturze komputera. Komputer rejestrował proste czasy reakcji oraz błędy. Maksymalny czas przeznaczony na odpowiedź wynosił 1 500 ms. Przerwa pomiędzy poszczególnymi próbami trwała 1 000 ms. Sesja Hcsperymentalna składała się z 160 prób podzielonych na dwie części po 80 prób. Każda część zawierała: 32 zgodne próby (16 dla danego opóźnienia pomiędzy wskazówkąabodźcem), 32 niezgodne próby (16 dla danego opóźnienia pomiędzy wskazówką a bodźcem) i 16 fałszywych prób (20% wszystkich prób). Kolejność wykonywania eksperymentu iłuchowego i wzrokowego zrównoważono pomiędzy uczostnikami.