2. Powinny zupełnie pewnie zapalać się od odpowiedniego zapału.
3. Powinny dawać przy paleniu maksymalną temperaturę.
4. Nie powinny zbyt szybko spalać się na powietrzu (pr:y bardzo szybkim spalaniu się — jedynie nieznaczna ich częśc osiąga cel).
Rys. 48. Czołg miotający płomienie
Najczęściej stosuje się tutaj mieszaniny różnych węglowodorów ciekłych lub olejów.
W Stanach Zjednoczonych stosowano na przykład mieszaninę
0 składzie: 70°/0 oleju solarowego (ciężar właściwy 1,04 G/cm:!)
1 30% surowej benzyny (ciężar właściwy 0,76 G/cm3). Inr.a ciejz i zawierała: 25% benzyny, 25% nafty i 50% ropy naftowej.
Również wykorzystywano tutaj substancje palne zagęszczone typu napalmu. Roztwór fosforu w dwusiarczku węgla nie znalazł natomiast zastosowania.
Temperatura płomieni, tworzących się przy paleniu cieczy używanych do miotaczy ognia, nie przewyższa granic 700—900 0.
Według danych patentowych* podwyższenie temperatury płomienia: strumienia miotaczy ognia można uzyskać przez wprowadzenie do -substancji palnych naftowych znacznej ilości proszku ' magnezowego (50—60%) obok bezwodnego siarczku sodowego (około 10%).
Zapalenie strumienia cieczy miotaczy ognia uzyskuje się za pomocą specjalnego naboju zapalającego.
§ 10. INNE SUBSTANCJE I MIESZANINY ZAPALAJĄCE
Spośród substancji prostych, oprócz magnezu i fosforu, jako Arodki zapalające znalazły zastosowanie metale alkaliczne, mianowicie potas, a szczególnie sód.
Patent brytyjski 656089, 1951.
Szczególną cechą sodu, stawiającą go przed Innymi Nuhsluncjn-mi zapalającymi, jest jego zdolność do wytwarzaniu gwałtowne) reakcji z wodą; przy tym sód wydziela z wody wodói ;
2 Na + 2 H,,0 = 2 NaOH -| 11, I 1915 kcal.
W odpowiednich warunkach wodór może tworzyć z powietrzem mieszaninę piorunującą, przy której wybuchu cząsteczki wody i palącego się metalu rozpryskują się na wszystkie strony, zwięk szając niebezpieczeństwo pożaru.
Do wad metali alkalicznych stosowanych jako substancje zapalające należą:
1. Mały ciężar właściwy (sodu 0,97 G/cnr1; potasu 0,H(J O/cm11),
2. Chemiczna bierność w obecności suchego powietrza.
Metale alkaliczne zapalają się z trudem w suchym powietrzu,
a nawet zapalone łatwo gasną. Temperatura palenia metali alkalicznych na powietrzu jest niewysoka (poniżej 1000 O)
Metale alkaliczne stosuje się w środkach zapulujących wyłącznie w połączeniu z innymi substancjami lub masami zapalają cynii: fosforem, ciekłymi lub utwardzonymi produktami naftowymi i termitem.
Wyrób środków zapalających z sodem lub potasem nastręcza trudności, gdyż dla uchronienia tych metali od utlenienia w wilgotnym powietrzu trzeba przechowywać je w nafcie.
Sód metaliczny topi się w temperaturze 98' C, wrze w tempera turze 877UC; potas metaliczny topi się w temperaturze 63 (\ wrze w temperaturze 762°C. Eutektyk metalicznego sodu i potasu o zawartości sodu 24% krzepnie w temperaturze 12,(» O
§ 11. METODY BADANIA MAS ZAPALAJĄCYCH
Przekazywanie ciepła do zapalanego przedmiotu podczas paleniu masy zapalającej odbywa się zarówno za pomocą stałych i ciekłych żużli, jak i bezpośrednio przez działanie płomienia. Całkowita dość ciepła przechodząca od palącej się masy do zapalanego przedmiotu będzie zależała:
1. Od średniej różnicy pomiędzy temperaturą żużlu i płomienia masy zapalającej a temperaturą zapalanego przedmiotu
2. Od powierzchni styku żużla i płomienia z zapalanym przed miotem F.
3. Od czasu zetknięcia t.
4. Od współczynnika przewodnictwa ciepła od produktów pa lenia masy zapalającej do zapalanego materiału k:
Q = k • . lt,„ • F • t.
227