62562 jp1450 1550
5

Zbroja na konia Zygmunta Augusta, wykonana w Norymberdze ok. 1560 i:

mi na oczy ma kształt garbonosy i dwa ślimakowe rogi, osłony karku wielofolgowe, na-piersień z dwoma półkolistymi puklami, osłony boków i zadu z płyt nitowanych, jest ona pięknie zdobiona.

D. Kolczugi.

Kolczug w tym okresie używali przeważnie strzelcy, a później również husarze. Początkowo wkładano je także pod zbroje płytowe. W tym czasie kolczuga występowała pod nazwą pancerza (lorica). Były one wykonywane ze stalowych, bądź żelaznych kółek, łączonych ze sobą za pomocą nitowania albo zgrzewania. Każde ogniwko kolczugi przeplatało się z czterema sąsiednimi, aby wykonać kaftan kolczy pancernik musiał zużyć kilka tysięcy kółek. W zależności od ilości zużytych kółek, gęstości splatania, ceny kaftanów kolczych bardzo różniły się od siebie. Niemniej kolczugi były sporo tańsze od zbroi płytowych. Wkładano kaftan kolczy przez głowę, dlatego posiadał sznurowane rozcięcie pod szyją, żeby zaś ułatwić dosiadanie konia rozcinany bywał również u dołu. Kaftan taki mógł posiadać długie bądź krótkie rękawy. Kolczug używano również powszechnie w podróżach i na polowaniach, jako lżejszych i wygodniejszych niż zbroje płytowe. Odszkodowanie za utraconą kolczugę wynosiło 2 złote.

E. Bechter.

Bechter był typem zbroi używanym na Rusi w XVI wieku. Składał się on z wielu wąskich podłużnych płytek żelaznych, łączonych kolczą plecionką. Na ogół miał kształt kaftana bez rękawów i kołnierza. Lekko wycięty, sięgał trochę poniżej pasa, zapinany był na

15