„System Stanisławskiego " inauguruje cykl dwunastu artykułów poświęconych najważniejszym dwudziestowiecznym teoretykom i nauczycielom sztuki aktorskiej, Artykuły te pochodzą z książki „ Twentieth Century Actor Training" wy. f danej pod redakcją Alison Hodge przez wydawnictwo Routledge (Londyn 2000), Książka przedstawia pionierów nowoczesnej zachodnioeuropejskiej myśli i teatralnej: Konstantina Stanisławskiego, Wsiewołoda Meyerholda, Michaiła I Czechowa i Jacąues ’a Copeau; nowatorów sztuki aktorskiej: Bertolta Brechta i Joan Littlewood: amerykańskich nauczycieli aktorstwa: Lee Strasberga, Stellę Adler i Sanforda Meisnera oraz współczesnych reformatorów sztuki scenicziej: Josepha Chaikina, Jerzego Grotowskiego, Petera Brooka, Eugenia Barbę i Włodzimierza Staniewskiego. Autorami artykułów są wykładowcy amerykańskich i angielskich uczelni łączący na ogół pracę pedagogiczną z własną twórczością
■ teatralną. Stąd charakter tych te fatów jest nie tyle akademicki, co pragmatyczny - :a-I wierają jasną wykładnię metody pracy \prezentowanego twórcy, liczne przykłady ćwiczeń praktycznych oraz omówienie ich I efektów w konkretnych przedstawieniach. Redaktorka książki, Alison Hodge, wykładowczyni w Royal Holloway College, Oni-versity of London, także reżyseruje. Byk współzałożycielką i kierownikiem artystycznym Theatre Alibi, a w latach 1990-1991 a-systentką Włodzimierza Staniewskiego w Ośrodku Praktyk Teatralnych „ Gardzienice „ Każdy system czy sposób kształcenia aktorów - pisze we wstępie do książki Alison Hodge - odwołuje się do innych założeń i koncepcji co do natury teatru i jego zadań, a także co do odpowiedzialności aktora w procesie ich realizacji. " Dzisiaj, wobec braku jasnych założeń i koncepcji, załamania etyki zawodowej i dewaluacji profesjonalizmu, przypomnienie, w jaki sposób współcześni klasycy myśli teatralnej pojmowali i eg-Konstantin Stanisławski w roli SatUrn, zekwowali odpowiedzialność aktora, wydaje
Na dnie Maksyma Gorkiego, 1902. s ję j zasadne, i pożądane, (jkr) ^56-