63437 Zdjęciee4

najwyżej urządzić sobie prywatną uroczystość w czte rech ścianach własnego domu. Nie każdemu to jednali wystarcza. Wielu chciałoby widzieć swój moment nie. zwykły w niezwykłej również oprawie, niekoniecznie ceremoniału kościelnego. Może — by mieć świadomość, że kogoś jeszcze poza nim i najbliższymi, interesują jego sprawy, jego radości? Doprawdy w takich właśnie odświętnych chwilach silniejsze staje się poczucie więzi z bliźnimi” *.

Zaistniały stan rzeczy spowodował stosunkowo silny, jak na społeczno-ekonomiczne i kulturalne warunki przeobrażeń socjalistycznych, rozkwit obrzędowości wyznaniowej w latach pięćdziesiątych, co z kolei implikowało narodziny żywiołowych działań zmierzających do tworzenia obrzędowości świeckiej. Dopiero w połowie lat sześćdziesiątych zarysował się pewien zwrot w tej dziedzinie, czego konkretnym wyrazem było zainteresowanie się ogniw administracji państwowej zagadnieniem świeckiej obrzędowości, oraz silne zaangażowanie się w daną sferę działalności zorganizowanego ruchu laickiego. Tak więc dopiero w latach 1965—66

rozpoczęto działalność pozytywną w celu kształtowania świeckiej socjalistycznej obrzędowości.

W pierwszym rzędzie działania te skierowane były na obrzędy stanowiące uroczystą oprawę aktów stanu cywilnego, ale efekty pierwszych lat nie przedstawiały się zbyt imponująco, co ukazuje poniższe zestawienie ’.

Forma obrzędu	1967	1968	Łącznie
Uroczyste nadanie imienia noworod-
kowi	511	2639	3150
Jubileusze długoletniego pożycia mai-
| żeńskiego	363	362	726

Następne lata przyniosły już bogatsze rezuhatylwtjl rżenia i upowszechniania nowych form obrzędowych.

Jak stąd wynika, jest to proces intensywnie rozwijany głównie asumptem działania społecznego w ciągu o-statnich dziesięciu—dwunastu łat. "W tak krótkim sto-I sunkowo czasie te nowe formy obrzędowe uzyskały powszechną aprobatę społeczną przy stosunkowo niewielkim poparciu instytucjonalnym.

I:

Aktualnie funkcjonujące w naszym kraju socjalistyczne formy rytualizacji życia publicznego i prywatnego przedstawić można w sposób następujący: Obrzędowość rodzinna obejmuje bogatą grupę zwyczajów, obrzędów i świąt realizowanych w ramach poszczególnych wspólnot rodzinnych i wypełniających zasadniczo funkcje integracyjne, wychowawcze oraz ludyczno-rekreacyjne. Do grupy tej zaliczamy wszysn ikie formy uroczystego obchodzenia i świętowania ważnych wydarzeń i rocznic w życiu rodziny, jak: narodziny dziecka, wesele, obchody urodzin czy imienin, rocznice zawarcia związku małżeńskiego, ważne wydarzenia w biografiach członków rodziny (ukończenie szkoły czy studiów wyższych, uzyskanie awansu zawodowego czy tytułu naukowego, otrzymanie nagrody czy odznaczenia itd). Jest to sfera obrzędowa niezmiernie zróżnicowana pod względem form. Zawiera ona także w swych treściach liczne elementy tradycjonalne, niekiedy nawet religijne. Zachodzące w niej procesy przeobrażeń są niezmiernie trudne do pełnego uchwycenia ze względu na fakt, iż jest to stosunkowo najsilniej zamknięta sfera życia obyczajowego (zwłaszcza w odniesieniu do środowisk wielkomiejskich). Należy jednakże zwrócić uwagę na to, iż obrzędowość rodzinna stanowi pewnego rodzaju mikroformę obchodzenia świąt ogólnonarodowych i zawodowych, jest więc również istotnym czynnikiem zespalającym sferę życia prywatnego (rodzinnego) z ogólnym rytmem życia

Dubliczneso.