DSC85

urządziliśmy sobie przytulną jaskinię w tej malutkiej niszy, bezpieczną wklęsłość, dobry, dobry czas. serdeczne dekoracje już odjechały w swoją drobną wieczność, magnolia przekwitła bez śladu, zamknęliśmy drzwi, posprzątali, ja, ty - ciebie, mnie, już tam nie ma -

pogańska ceremonia, dno morza, snu albo lasu, ponadczasowe skarby przechowamy w ściółce, zagrzebiemy w liściach i taki organiczny będą miały całun.

teraz niech wszystko ścichnie. śpij_ ciało, odpoczywaj, metabolizuj niezdrowe substancje, którymi chciałam oddzielić się od ciebie, za cenę prawie siebie, pod groźbą dużej amnezji, może zaś po to, żeby igrać z cieniem, do twarzy wszystkim z nocą,

noc się lubi powtarzać, noc moja w twoich oczach, które ja spotykam na swojej wąskiej, pojedynczej drodze, nieodzownie.