65631 s069 (2)

Eilylciry tekstu 69

5.    Wciśnij klawisz C. ;> i ne wyświetli kolejny znak gotowości:

Enter the text to be added :

6.    Wpisz ścieżkę do programu kontroli pisowni ispell:

/usr/bin/ispell

7.    Wciśnij Enter, a następnie E. pine spyta, czy chcesz zapisać zmiany. Odpowiedz Y.

8.    Wciśnij Q, aby zamknąć program pi ne oraz Y po prośbie o potwierdzenie.

Edytor pico jest teraz przygotowany do obsługi kontroli pisowni.

Więcej informacji o pico znajduje się na poświęconej mu stronie podręcznika lub (po wciśnięciu CtH+G) wewnątrz, programu. Dostępna jest również specyfikacja techniczna -aby uzyskać doń dostęp, należy użyć przeglądarki lynx do otwarcia następującego pliku:

# lunx /ust/doc/pine-3.96/tech-notes/index.html

Edytor vim

Edytor vim stanowi rozszerzenie vi, ulepszonego wariantu wsadowego edytora ed. vim posiada osobną wersję dla X Window: gvim, dopuszczającą przewijanie tekstu i pracę w wielu oknach jednocześnie oraz zawierającą system menu.

vim jest programem docelowym dla kilku dowiązań symbolicznych, dzięki którym może emulować edytory ex, vi oraz view. Używany jako ex, vim staje się edytorem wsadowym. vim posiada 23 flagi (opisane na jego stronie podręcznika) i zawiera wbudowany system pomocy. Możliwości vira obejmują między innymi dzielenie ekranu między różne dokumenty, kopiowanie bloków, edycję w trybie wiersza poleceń, przewijanie poziome oraz zawijanie wierszy.

Wersja gvim, przeznaczona dla systemu XII, umożliwia dodatkowo dzielenie ekranu na przewijalne okna, dobieranie własnych kolorów i zmianę rozmiarów okien; udostępnia również paski przewijania oraz modyfikowalny system menu. Informacje na temat konstruowania menu znajdują się w plikach vim_menu. txt oraz vira_gui. txt w katalogu

/usr/share/vim.

Edytor joe

Pakiet edytora joe zawiera w rzeczywistości pięć różnych edytorów: jmaes, joe, jpico, jstar oraz rjoe. Wersja -jmaes stanowi imitację edytora emaes. jpico emuluje edytor pico. Jeśli jesteśmy przyzwyczajeni do procesora tekstu Wordstar, wówczas prawdopodobnie spodoba się nam jstar. rjoe edytuje tylko pliki wskazane w wierszu poleceń.

Aby skonfigurować joe, należy skopiować plik joerc z katalogu /usr/lib/joe do swojego katalogu domowego i nazwać go . joerc. Wewnątrz pliku znajdują się definicje menu pomocy i skrótów klawiaturowych, a także opis rozplanowania ekranu.