66537 Image 16

i jest wychylana po 25° w każdą stronę. Ster jest wyważany za pomocą dwu ciężarków ołowianych.

Drugą wprowadzoną po przerywaczach nowością w lotnictwie radzieckim było zastosowanie w samolocie MiG-19S uste-rzenia płytowego. Na ogół stosuje się dwa warianty obrotu usterzenia płytowego. Pierwszy z nich to obrót na osi sztywno umocowanej w kadłubie, drugi na osi sztywno umocowanej w usterzeniu. W celu zmniejszenia sił potrzebnych do sterowania oś obrotu usterzenia umieszczona jest w pobliżu linii środków parcia, odpowiadającym warunkom eksploatacyjnym danego samolotu, samo zaś sterowanie odbywa się za pomocą urządzeń wspomagających. W samolocie MiG-19 węzły mocowania statecznika pionowego z łożyskami ruchowymi znajdują się na 30 i 35 wrędze. Oprofilowana część przykadłubo-wa zamocowana jest na stałe, dalsza, płytowa, może być wychylana do dołuoH°30’ i do góry o 26°30’ w płaszczyźnie prostopadłej do osi obrotu statecznika. Powierzchnia usterzenia wynosi 4,62 m*, a względna grubość profilu 7,8%. Na zakończeniu usterzenia znajdują się masy prze-ciwflatterowe po 8,2 kg każda.

PODWOZIE SAMOLOTU jest trzykołowe, z kółkiem przednim, chowane w locie. Goleń podwozia przedniego zamocowana jest do 4 wręgi. Amortyzatory są olejo-wo-powietrzne. Na goleni zamontowany jest reflektor używany podczas kołowania samolotu po ziemi. Koło podwozia ma wymiary 500 X 180, a ciśnienie w pneumatykach wynosi 588 kPa. Podwozie jest hamowane dwustronnie oraz ma u-rządzenie samonastawne w kierunku lotu, a także hydrauliczny tłumik drgań powstających podczas ruchu koła. Podwozie koła przedniego chowa się w kierunku lotu, wyposażone jest ono dodatkowo w mechaniczny i elektryczny wskaźnik położenia. Wskaźniki sygnalizacji elektrycznej umieszczone są w kabinie pilota i składają się z dwu lampek — czerwonej (świeci, gdy podwozie jest schowane) i zielonej (świeci, gdy podwozie jest wypuszczone). Wskaźnik mechaniczny umieszczony jest obok wiatrochronu kabiny.

Pod skrzydłami, w odległości 1905 mm od osi kadłuba, umieszczone jest podwozie główne, wyposażone w koła KT-37, o wymiarach 660/220 mm z podwójnymi hamulcami. Ciśnienie w pneumatykach wynosi 882,6 kPa. Podwozie główne chowane jest w kierunku do kadłuba za pomocą układów hydraulicznych, a w razie ich awarii układów pneumatycznych. Amortyzacja podwozia jest olejowo-powietrz-na. Sygnalizacja położenia podwozia, tak jak i w podwoziu przednim, jest elektryczna i mechaniczna.

ZESPÓŁ NAPĘDOWY wersji MiG-19S stanowiły dwa turbinowe silniki odrzutowe RD-9B o ciągu 2550 daN, a po włączeniu dopalacza 3237 daN każdy. Są to silniki z dziesięciostopniową sprężarką osiową, z automatycznie sterowanym mechanizmem upustu powietrza za piątym stopniem i dwustopniową turbiną. Silnik ma dziesięć indywidualnych komór spalania umieszczonych we wspólnej osłonie. Między turbiną a dyszą wylotową znajduje się dopalacz, do którego, poprzez specjalne wtryskiwacze, podawane jest paliwo. Nad silnikiem umieszczone są urządzenia wchodzące w skład powietrznego układu klimatyzacyjnego kabiny.

UZBROJENIE. Oprócz stałego uzbrojenia, składającego się z trzech działek NR-30, samolot może, w zależności od potrzeb, otrzymać uzbrojenie dodatkowe. Uzbrojenie to może się składać z wyrzutni pocisków rakietowych, zawieszanych między dodatkowymi zbiornikami a kadłubem lub w miejscu zbiorników dodatkowych, względnie z czterech kierowanych pocisków rakietowych klasy „powietrze — powietrze” lub dwu bomb po 250 kg każda.

OCENA I ZASTOSOWANIE

Samolot myśliwski MiG-19, według początkowych założeń, miał pełnić rolę samolotu myśliwskiego dalekiego zasięgu.

14