66632 SNC03661

fiiĄ wodną jeftf słdtJUflkowo nicwielka, rośnie nad obszarami zabudowanymi, pmtńnW, lynił lawm lub pofałdowanymi,

7.2. Wiatr geostroficzny

Wiatrem geostroficznym nazywamy wiatr wiejący w obszarze, w którym imbaty gg prostoliniowe i w swobodnej atmosferze, czyli na wysokości, na której można po minął silę tarcia. Na powietrze w płaszczyźnie poziomej działają wówczas tylko (lwic jjfy- gradientu ciśnienia i Coriolisa.

Ryl, 7.8. Model wiatru geostroficznego; GC - sita gradientu ciśnienia, C - sita Coriolisa, - prędkość winiru.p.p -1 - izobary

Ryj, 7,9, Powstawanie równowagi geostroficznej;/) -    - ciśnienie (izobaiy), GC -przyspieszenie poziomego gra

dientu ciśnienia, a_c - przyspieszenie Coriolisa, v_h v₂ - prędkość wiatru, v_s - prędkość wiatru gcostrotroficzncgo

Siła gradientu ciśnienia jest skierowana zawsze ku niższemu ciśnieniu. Powietrze zaczyna się poruszać, ale wówczas pojawia się siła Coriolisa, działająca prostopadle do kierunku prędkości na półkuli północnej w prawo. Zmienia ona kierunek i prędkość wiatru do momentu ustalenia równowagi między siłami oddziałującymi na poruszające się powietrze (rys. 7.9). Przy pewnej prędkości wiatru v_g siła Coriolisa równoważy siłę gradientu ciśnienia. Proces powstawania równowagi geostroficznej przedstawia rys. 7.9. Ruch odbywa się w kierunku równoległym do izobar, pozostawiając niższe ciśnienie na kwood kierunku prędkości. Prędkość wiatru geostroficznego otrzymamy porównując