mody ciemnej, gładkiej główki „chłopczycy" zapanowała moda puszystych, jasnobloncł włosów (ił. 237). Początkowo, choć starannie zaondulowane, były one jeszcze dość krótkie, w miarę lat stawały się dłuższe i bardziej puszyste. Zniknęły z policzków „nioby", a włosy zaczęto odgarniać do tyłu; modna była jednak w dalszym ciągu mała głowa, w związku z czym pojawiło się uczesanie polegające na zebraniu wszystkich loków na czubku głowy.
KAPELUSZE
Kapelusze z 1930 r. miały duże, bokami rozłożyste ronda, z przodu trochę nachylone i' zwężające się ku tyłowi (il. 238). Początkowo główka kapelusza była bardzo głęboka i obejmowała całą głowę. Równocześnie noszono jeszcze kapelusiki o formie kasków, mające fantazyjnie wycięte ronda i jeden lub obydwa boki niesymetrycznie wydłużone, podobne do uszu wyżła (i). 249). Były to jak gdyby fragmenty dawnego ronda. Kapelusze te odsłaniały już oczy i czoło. Zimowe i sportowe kapelusze wykonywano przeważnie z filcu, natomiast wiosenne z cienkiej słomki zwanej „siznlem” lub z plecionego ażu-
!S». Typowy <:i» u-co Okresu maleńki IbMatyy.y ks-
pclustk 7 woftlkJ.. Aktorki
A. Zet lik a.