68495 skanuj0076 (30)

160

aby oglądający dokładnie wiedział, w jakim momencie akcji się znajduje. W klasycznej formie podana zostaje widzowi wywrotowa treść.

Maria Janion napisała o rozdarciu Genetowskich bohaterów między „pożądaniem" a „społeczeństwem":

Genet jest pisarzem pożądania, jego domenę główną stanowi doświadczenie tragizmu pożądania. Przy czym zauważmy - to doświadczenie jest nie tylko powierzchownym doświadczeniem ciała, ono jest przede wszystkim doświadczeniem cierpienia. Niezależnie od tego, że mogę tego rodzaju doświadczenia nie doznawać i przez całe moje życie może mnie ono omijać, ukrywa się w nim dla mnie istotne poszerzenie mojego obszaru poznania o świadomość wiedzy o tym, jak bardzo to pożądanie może być nienasycone, bezgraniczne, nieskończone, jak dalece może być cierpieniem i jak bardzo w takiej nieskończoności pożądania jako cierpienia ukrywa się to, co określam jako tragiczną kondycję człowieka. [...] Ktoś musi za nas przeżyć nieskończoność pożądania i nieskończoność tragizmu takiego pożądania; ktoś musi nam powiedzieć o tym sposobie tragicznej transgresji. Genet czyni to świadomie¹⁷.

Równie świadomie po doświadczenie Genetowskie sięgnęła Nancy Meckler realizując swój debiutancki film i uwidaczniając w nim tragizm lesbijskiego pożądania będącego sposobem tragicznej transgresji mającej na celu ocalenie zasady człowieczeństwa. Dlatego właśnie w tytule tej publikacji pozwoliłam sobie nazwać ją siostrą Geneta.

Filmografia: 1994 Sistcr my Sisłer (Siostro moja siostro)

1996 Indian Summcr/Alme and Kicking, (Indiańskie lato/Zywe i kopiące ¹⁷ Tamże, s. 325-326.

nurty i kinematografie