Metoda ta polega na nawarstwieniu (w wysokim naczyniu) rozpuszczalnika wytrącającego na stężony roztwór substancji w drugim rozpuszczalniku o większej gęstości.
pS2>pS!
Aby uzyskać efekt powolnej zmiany składu i stabilność termodynamiczną na początku doświadczenia, ciecz nawarstwiana powinna mieć gęstość mniejsząod gęstości roztworu dolnego.
Można stosować też układ odwrotny, tzn. nawarstwiać stężony roztwór substancji w rozpuszczalniku o mniejszej gęstości na czysty rozpuszczalnik o gęstości większej.
13
Otrzymanie kryształów poprzez Dyfuzja par sporządzenie stężonego roztworu
substancji w dobrym rozpuszczalniku i stopniowe zwiększanie stężenia gorszego rozpuszczalnika w układzie.
Proces prowadzi się w zamkniętym naczyniu, w którym znajdują się naczynia z rozpuszczalnikiem „wytrącającym" S2, oraz z roztworem substancji krystalizowanej w rozpuszczalniku SI.
Rozpuszczalnik S2 powinien być bardziej lotny niż 51, by uniknąć osadzania się drobno krystalicznego osadu na granicy cieczy.