konania. Podszewka zaczynała stopniowo zanikać. Tendencja mody było poszerzanie i wydłużanie sylwetki. W latach 1 Dl3 i 1914 suknio odsłaniały już calf stopy. Wprawdzie tren był nadal jeszcze stosowany przy sukni wizytowej, ale zmienił się już w prosty piat ciągnący się za suknią. Był on długi, umocowany w talii, a w czasie stania okręcano go wokół r.óg. Stracił dawną rozłożystość i dekoracyjność : nabrał cech szczątkowych.
Wszystkie suknie tego okresu miały wysoko zaznaczoną talię, tuniki narzucone na spódniczkę (i). 102, 108, 125) oraz ..dra-pcrię" z tego samego materiału, narzuconą na ramiona (il. 110 i U2l. Tuniki robione były z tkanin lekkich, przejrzystych, przeważnie w innym kolorze niz suknia, której barwa lekko przebijała. Wykonywano je z „toilo de laine”, z jedwabnego, gładkiego lub w czarne groszki muślinu, czasami z batystu ozdobionego angielskim haftem, poza tym z białej koronki, tiulu itć. Ozdabiane były frędzlami z perełek albo grelotek bądź galonami. W zimie noszono tuniki z grubszych materiałów niż suknie. Owe tuniki miewały zaokrąglone rozcięcie z jednego koku lub na przodzic i zwężały się koło kolan. .\’c-szono również tuniki fantazyjnie przycięte u dołu. np. krótsze z jednej, a wydłużone z drugie; strony. Marszczono je, fał-