71556 IMGp17 (2)

rozumienia empatycznego i autentyzmu, jak również emocjonalne i intelektualne zaangażowanie się w podejmowaniu rozmów. Istotną cechą jest dostrzeganie i akceptowanie dziecka poprzez słuchanie, patrzenie w oczy, uśmiech oraz zachęcanie głosem, mimiką, gestem do kontynuowania wypowiedzi.

Techniki dialogu

Techniki, czyli ukonkretyzowane sposoby prowadzenia dialogu są następujące:

-    rozmowa indywidualna,

-    rozmowa grupowa,

-    rozmowa bezpośrednia,

-    rozmowa pośrednia,

-    rozmowa oparta na słuchaniu biernym,

-    rozmowa oparta na słuchaniu aktywnym.

Rozmowa indywidualna przebiega pomiędzy nauczycielem i danym dzieckiem, a jej czas trwania zależy od zaangażowania dziecka i kompetencji prowadzącego rozmowę. Aby uzyskać informację należy wykorzystać kilka spotkań z dzieckiem. Istotnym warunkiem poprawnie prowadzonej rozmowy jest zorganizowanie w czasie jej trwania takiej sytuacji, w której dziecko ma zaspokojoną potrzebę bezpieczeństw a.

Rozmowa grupowa jest rozmową przeprowadzoną równocześnie z 2-5 dziećmi na określony, lecz nie wymuszony temat Poprzez rozmowę grupową możemy uzyskać informację dotyczącą postaw i zachowań się dzieci, ich zainteresowań, potrzeb, posiadanej wiedzy.

Rozmowa bezpośrednia na wstępie sugeruje temat, a zadawane z kolei pytania osobom nie zawsze wynikają bezpośrednio z kontekstu toczącej się rozmowy, kieruje się przy tym bardziej intuicją niż pogłębioną refleksją nad postawionym pytaniem⁴⁴.

Technika pośrednia umożliwia dzieciom swobodne, szczere i samorzutne wypowiadanie swoich myśli i uczuć, nauczyciel nieczęsto

⁴⁴ M. Loboćki, Metody badań..., op. ciL, s. 281—283.

165