4) pouczeniu uczestników o przysługującym im prawie, terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia lub o tym, że orzeczenie nie podlega zaskarżeniu (art. 100 § 6 kp.k).
Stosownie do art. 163a kies., po ogłoszeniu lub przy doręczeniu orzeczenia należy oskarżonego, o którym mowa w art. 36 § 3, art. 156 lub 161 kks. pouczyć o treści art. 443 w związku z art. 434 § 3 kp.k (nie stosowania zakazu reformatioms in peius).
Stosownie do art. 164 kks., jeżeli ukarany za wykroczenie skarbowe jest osobą przebywającą jedynie czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo nie ma na tym terytorium stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca pobytu, sąd może orzec natychmiastową wykonalność orzeczenia wymierzającego karę grzywny; jednocześnie sąd orzeka zastępczą karę pozbawienia wolności na wypadek nieuiszczenia orzeczonej kary grzywny w terminie 3 dni, a ponadto zarządza zatrzymanie paszportu lub innego dokumentu uprawniającego do przekroczenia granicy, na czas do uiszczenia orzeczonej kary grzywny lub wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności. Przepis art. 164 kks. znajduje zastosowanie jedynie w sprawach o wykroczenia skarbowe. Daje on sądowi wyrokującemu uprawrnienie do nadania rygoru natychmiastowej wykonalności orzeczeniu skazującego na karę grzywmy za wykroczenie skarbowe, co wiąże się ze szczególną sytuacją sprawcy, przebywającego jedynie czasowo na terytorium Polski albo niemającego w Polsce stałego miejsca zamieszkania. Celem urealnienia i zabezpieczenia wykonania kary grzywny, sąd orzeka zastępczą karę pozbawienia wolności oraz zarządza zatrzymanie paszportu lub innego dokumentu uprawmiającego do przekroczenia granicy.