Pierwiastki o nieparzystych liczbach porządkowych
Czyste izotopy |
Podwójne izotopy | |
1 | ||
2 |
9P |
3Li |
3 |
l|N« | |
4 |
.jAI |
7n |
5 |
IjP |
,7CI |
6 |
2,Se |
UV |
7 |
25 Mn |
a#Cu |
8 |
27Co |
„(la |
9 |
SjA* |
„Ih |
10 |
jgY |
„Uh |
11 |
„Nb | |
12 | ||
13 |
5JJ |
„Sb |
14 |
SJC» |
„Ui |
15 |
Syl’* | |
16 |
«T>) |
„l.u |
17 |
7.|h* | |
18 |
«Tni |
7^ |
19 |
7yAU |
7Vlr |
20 |
Hi"' |
s.Tl - |
lllllt-lll I
lii') |MiilwoJnych izotopów
Odkrycie tajcntnic/i i I wencji I l 19 nieparzystych czystych izoto pów oraz I I I') p()iUvn|iivi h izotopów skłoniło mnie, aby uszeregować w łlwoch tabelach I t l'» i'>\Miiez. pozostałe czterdzieści pierwiastków układu nkiesowego Ityh m pizekonany, zc osiemdziesiąt jeden stabil nych pierwiastków dzieli mi; iui cztery grupy:
4(1 + 19)
Dalsze rozważania na ten temat znajdują się w moich wcześniej szych książkach.
Jak pokazuje tabela „NI stabilnych pierwiastków” (s. 33-34), picu wiastki od I do 20 są pinwiastkami grup głównych. Od pierwiastka 'l rozpoczyna się osadzanie elektronów na głębszych powłokach. Na ukowcy nie znają dotąd przyczyn tego procesu. Własną ir>o <i .1 m ji; po krywają więc efektownymi wynikami pomiarów.
Również niewielu fizyków i chemików wic, żc tym /| mi l mm u > powłokach elektronowych towarzyszą jednocześnie zjaw i d,1 w |, 1 • 11 /< atomu. W pierwszych dwudziestu jądrach atomowych osml/ują m, ho wiem dodatkowe neutrony.
Powyżej pierwiastka 21 każde jądro ma więcej neutronów ni/ po> tonów. W nieparzystych pierwiastkach o liczbach porządkówv» li ml 'I ilo 83, obok neutronów odpowiadających liczebnie protonom w |,|dizą( wbudowana jest dodatkowo rozmaita liczba neutronów. Obowi. 1 /up in ścisła reguła: pierwiastek 21 ma trzy dodatkowe neutrony i stąd |i pn ciężar atomowy wynosi 45 (21 + 21 + 3). Pierwiastek 83 ma cztcrd/u m i trzy dodatkowe neutrony. Podobne reguły obowiązują dla pierwinsikuw
0 parzystych liczbach porządkowych.
Ogółem, od pierwiastka 21 do 83 (bez pierwiastków 43 i 61) sz<s< ilz.iesiąt jeden pierwiastków wyposażanych jest systematycznie w coia/ większą liczbę neutronów.
*
Nikt nie wyjaśnił dotychczas, dlaczego wyższe pierwiastki mają nie pioporcjonalnie więcej neutronów. Dodać należy, że neutrony nie pod dają się łatwo badaniom eksperymentalnym, pozbawione są bowiem ładunku elektrycznego. Dlatego też ich istnienie udowodniono dopiero w 1932 roku. Zapanowała wtedy euforia, a neutron uznano za stopienie pozytywnie naładowanego protonu z negatywnie naładowanym elektronem. Na podstawie tej wiedzy udało się co prawda zbudować bomby
1 elektrownie atomowe, ale za jaką cenę!
Prawdziwego znaczenia trzeciej cząstki elemcnltirnci mc ro/palry wiino nigdy w powiązaniu z jakimś pojęciem liczbowym, najwyzią z o/nn ■ .-,i|ącą ładunek liczbą 0. Nie wolno było wiązać isloly nculialm go Ll.nl mkii jąilra z jakimikolwiek liczbami, gdyż te, jak sądzono, mogły być id ko przypadkowe.
I iczby dzielą się, jak wiadomo, na parzyste 1 niepaizysh logika u \ klucza przy tym istnienie liczby jednocześnie parzystej 1 nieparzyste) Wszelkie badanie praw jądra atomowego z punktu widzenia teorii la zlt musiało więc skończyć się niepowodzeniem. Dodatkowe neuliony, la , kiiuyeh jądra nie mogą być stabilne, spowodowały podobne IiiuIuumI gik elektrony powłok atomowych, które nie powinny się wiązać |ako m mają jednakowy ładunek. W jądrze natomiast wiążą się |cdn,il ,, naładowane protony, co teoretycznie jest niedozwolone
W swej bezradności naukowcy stworzyli więc teorię lak ulnsną. <n .u. wailo jej nawet podważać. Jest to tzw. „teoria kleju" P10I1 ....... 1.