75376 skanuj002001 (2)

Wszystkie fluorowce tworzy cząsteczki dwuatomowe. Można oczekiwać zmnicj-%/ania się energii wiązania cząsteczek Xj ze wzrostem rozmiarów atomów, powodującym mniej efektywne nakładanie się orbitali Prawidłowość tę obserwuje się w przypadku Cl,. Itr_: i I, (tubl. 5.17). Fncrgia wiązania w F, jest anormalnie mała <159 kJ mol co jest spowodowane odpychaniem się elektronów niewiążących; jest lo główna przyczyna dużej reaktywności fluoru. W przypadku chloru, bromu i jodu mogą powstawać wiązania wielokrotne z udziałem orbitali d.

joiumcji clcklronowe

cza zależy o«l kilku składników energetycznych; ilustruje to Borna Habera

cykl typu cyklu

W przypadku fluoru i chloru, które są gazami w temperaturze pokojowej, pomija się ciepła topnienia i parowania: ich potencjał utleniający zależy jedynie od sumy ciepła dysocjacji, powinowactwa elektronowego i ciepła hydratacji. (Ciepła topnienia, parowania i dysocjacji są dodatnie, procesy «e wymagaj;| bowiem dostarczenia energii) Chociaż więc powinowactwo elektronowe chloru jest największe (tabl. 5 18), najsilniejszym utleniaczem jest fluor, odpowiada mu bowiem największa ujemna wartość Ali w cyklu energetycznym. Jest to uwarunkowane głównie małym ciepłem dysocjacji i dużym ciepłem hydratacji. Fluor jest niezwykle silnym utleniaczem, wypierającym chlor z roztworów jego soli i ze związków gazowych. Podobnie, gazowy chlor ruguje brom z roztworu, co wykorzystuje się do otrzymywania bromu. Ogólnie, każdy fluorowicc o niższej liczbie atomowej utlenia jony fluorowców o wyższych liczbach atomowych.

knulpia (Alit prwou    - X,—4««*y*lkk twlotó » U-mul I

+ 15/2