75443 s11 (16)

R1STOLETY I REWOLWERY SPORTOWE

Oprócz rewolwerów i pistoletów bojowych istnieje również podobnego rodzaju broń sportowo. Rozróżnia się następujące pistolety sportowe: treningowe, tarczowe i startowe.

Pistolety treningowe służą do ćwiczeń w strzelaniu. Mogą być one obciążane dodatkowymi ciężarkami. Pistolety te są jednostrzałowe, lub samopowtarzalne kilkustrzalowo. Pistoloty tarczowe odznaczają się dużą odległością szczerbinki celownika od muszki oroz długą lufą. Rękojeści tych pistoletów uformowane są często w bardzo wymyślne kształty dostosowane ściśle do zarysów dłoni Strzelca. Pistolety tarczowe są najczęściej jednostrzałowe.

Pistolety startowe służą do dowanio sygnału dźwiękowego do jednoczesnego startu biegaczy i uruchomienia czasomierzy. Do pistoletów tych stosuje się specjalną ślepą amunicję bocznego zapłonu, najczęściej kalibru 6 mm.

Znane są również rewolwery sportowo przystosowane do specjalnych naboi bocznego zapłonu lub naboi gazowych. Ograniczone zainteresowanie tą bronią występuje jedynie w nielicznych państwach zachodnich.

Poza krótką bronią palną, w której stosuje się naboje prochowe, znane są pneumatyczne pistolety sportowe. w których do miotania pocisków używa się sprężonego powietrza. Odmianą takiej broni są pistolety i rewolwery, w których da miotania pocisków stosuje się sprężony gaz (dwutlenek węgla; CO3). Broń taką nazywa się odpowiednio wiatrówkową lub gazową. Pistolety te są jednostrzałowe lub wielostrzałowe kalibru 4,5 mm lub 5,6 mm. Jako pociski służy śrut uformowany w kształcie kulek lub w kształcie grzybkowym, zapewniającym stabilizocję w czasie lotu (np. pociski Diabolo). Broń wiatrówkowa używano jest do celów sportowo-rorrywkowych I do treningów.

NABOJE

W wiekach XV do XIX pocisk formowany był najczęściej w kształcie kuli. Wyrzucała go z lufy siła ciśnienia gazów prochowych, powstałych wskutek spalania prochu czarnego. Proch ten, dojący po spaleniu dużo dymu, przygotowywano z mieszaniny, która zawierała około 1,5 części siarki, 6 części saletry i 2,5 części węgla drzewnego. W roku 1836 francuski uczony VIellle wynalazł proch bezdymny. W drugiej połowie XIX wieku opracowano strzelecki nabój zespolony. składający się z metalowej łuski, spłonki, prochu bezdymnego i pocisku. Nabój ten w zasadniczej swej formie nie uległ zmianie do czasów dzisiejszych.

Do nabojów pistoletowych stosuje się często proch nitrocelulozowy o następującym składzie: nitroceluloza — 96.7%, rozpuszczalnik (spirytus i eter) — 0,5%. stabilizator — 1%. grafit — 0.3%. Spłonki zapalające ładunek prochowy wciśnięte są w dno łuski naboju. Spłonka składa się z mosiężnej miseczki wypełnionej mieszaniną zapalającą zawierającą piorunian rtęci (ok. 26%), antymon (ok. 37%) i sól Bertholleta (ok. 37*).

22 (5,6 mm) ZKR 590 Grand (Czechosłowacja)