76075 IMG$93

spalin I wykonanti zostaje praca. Gdy tłok przy dalszym posuwaniu się osiągnie swe zewnętrzne martwe położenie, otwiera się zawór wylotowy | gorące jeszcze spaliny uchodzą na zewnątrz (linia 3-4) do dolnego źródła ciepła, w tym przypadku do atmosfery (pkt 4 na wykresie). Następnie tłok posuwając się dalej w drodze powrotnej ku wewnętrznemu położeniu martwemu wyrzuca w czasie suwu 4-5 resztę spalin, na zewnątrz, ą.po zamknięciu się zaworu wylotowego w martwym położeniu i otwarciu się zaworu wylotowego tłok zasysa przy ruchu w przód powietrze z zewnątrz na drodze wykresu 5-4 i spręża je adiabatycznie do ciśnienia p na drodze 4-1.

W ten sposób obieg jest zrealizowany w czterech suwach, dzięki czemu, podobnie jak przy silnikach gazowych, silnik pracuje w cztero-suwie, czyli jeden okres pracy przypada na cztery suwy tłoka lub na dwa obroty.

Możliwe jest zrealizowanie tego obiegu również w dwu suwach lecz w silniku dwusuwowym usuwanie z cylindra spalin i dostarczanie czystego powietrza przed okresem sprężania przejmuje dodatkowy organ silmka.

Jakkolwiek, jak już wspomniano, obieg Diesla, zrealizowany przy tym samym stopniu sprężania co obieg gazowego silnika (Beau de Rochas, Otto), posiadałby mniejszą sprawność, to jednak wobec sprężania w silniku Diesla czystego powietrza, a nie mieszanki palnej, nie ma ograniczeń w wysokości sprężania i wówczas nie zagrażają samozapłon lub detonacja.

Wartość współczynnika sprężania w silnikach Diesla wynosi

e= 12-1-16

Dzięki temu, że w silnikach Diesla można ciśnienie końcowe sprężania podnieść wysoko (32-j-40 at) przed doprowadzeniem czy wydzieleniem ciepła, uzyskuje się sprawność znacznie wyższą, a w ogóle najwyższą, jaka została osiągnięta w silnikach cieplnych.

Zależność sprawności obiegu teoretycznego odbywającego się w silniku Diesla od współczynnika sprężania e i od stopnia obciążenia q> podaje tabl. 15 przy założeniu, źe wykładnik adiabaty k = 1,4.

Tablica U

73. Obieg Sabathć. Obok dwu poprzednio omówionych obiegów Decu de Rochas-Otto i Diesla, krańcowo różnych co do sposobu doprowadzania ciepła, mianowicie albo przy stałej objętości, albo przy stałej prężności, jest możliwy obieg, w którym część ciepła doprowadza się kdchorycznie, część zaś* izobarycznie. Obieg taki na wykresie P-v przedstawiono na rys. 97.

Rys. 98-Obieg według Sabulhe w układzie T-s

Rys. 97-Obieg według Sabathe

Ciepło doprowadzone do obiegu wyrazi się wzorem I = Q!+Q₂ = Gc^-Tj+Gcpfc-T,) ciepło zaś odprowadzone w czasie obiegu Q ^ Gcu(T,-T₄)

Praca wykonana podczas tego obiegu, zę względu na to, że poza ilością 1 nic ciepła z układu nie wypłynęło, wyrazi się zależnością

L * Q- Q_n

wobec czego sprawność obiegu:

L    Gc_v(T, - TJ + Gc_p(T_i - T,) - Gc_v(T₃ - T,)

ⁿ 1 p⁵    Gc,(Tt — T_s)+Gc_P(T_t—TJ

' -1    c,(r₃~r,)_______t

I    c_v(T,—TJ + c>(T₄—T,)    (Tr-TJ+^-T,)

Oznaczając:

[ opierając się na zależnościach obowiązujących przy przemianach adiabatycznych otrzymuje się

197