aby mogło wywołać zachowania amfoleryczne wodorotlenków cyny lub antymonu.
Przyjrzyjmy się teraz reakcjom jonów cyny i antymonu z silnymi zasadami. W przypadku jonów Sn2* możemy zapisać:
[SnCI<]2 + 2 IIO" £ SnlOHb + 4 Cl'
biały
Osad ten rozpuszcza się w nadmiarze silnej zasady:
Sn(OHV> + 2 HO Jż [Sn(OH)4]2 klarowny, bezbarwny roztwór
Powyższy anion kompleksowy bywa też zapisywany w postaci odwodnionej (-2 H20) jako Sn022 (jest to tak zwany cynin albo cynian(II)).
Dla Sn (IV) możemy zapisać:
[SnCy2~ + 4 HO' £ SnfOHh + 6 Cf
biały
Osad ten jest rozpuszczalny w nadmiarze zasady:
Sn(OHb + 2 HO 2 [Sn(OH)«]2'
[inne formy zapisu tego produktu to: SnOj2"(-3 H20) i Sn044' (są to kolejno: heksahydroksocynian(IV), meta- i orto-cynian).
Dla Sb (III) możemy zapisać:
[SbCl4] +3H0‘ żł SbtOUb + 4 Cl~
biały
Osad ten rozpuszcza się w nadmiarze zasady:
SbfOHb + HO~ £ [Sb(OH)4]-
[inne formy zapisu produktu reakcji to: Sb02" (-2 H20) i Sb033~ (czyli tetrahydroksoamtymonian(III), meta- i orto-antymonin].
Dla Sb(V) możemy zapisać:
[SbCIr.J +5110' 2 SbfOHl< + 6 CT
Osad ten jest rozpuszczalny w nadmiarze KOH (ale nie w NaOH, bo powstający NafSb(OH)J jest dość trudno rozpuszczalny):
Sb(OH), + HO ^ |Sb(OH)6]~
(inne lormy zapisu prodtiklu reakcji to:Sb0.i' (-3 H20) i Sb0.t’ (czyli heksahydroksoantymonian(V), meta- i orto- antymonianj.
Wypada tu przypomnieć, że wraz ze wzrostem stopnia utlenienia danego pierwiastka, słabnie charakter zasadowy jego związków, natomiast rośnie kwasowy. Dobitnym przykładem tej prawidłowości jest azot:
N(-III) słaba zasada :NH3 (pK* = 4,8) N(III) słaby kwas HN02 (pKa = 3,3) N(V) mocny kwas I INO-,
W przypadku chromu mamy:
Cr(II) słaba zasada CrfOHli
Cr(III) wodorotlenek amfoteryczny CrtOHb
Cr(VI) prawie mocny kwas H2Cr04 (pK„ = 0,8):
Il2Cr04 £ H’ + HCrOj" Wracając do grupy 2B spójrzmy na parę siarczków:
Sn(II) zasadowy SnS
Sn(IV) kw>asowy SnS:
Jeżeli teraz porównamy dwie pary wodorotlenków amfoterycznych:
Sn(OH)i
oraz
Sb(OHb
■
Sb(OHł<
31