78687 Untitled Scanned 27 (3)

210 ŚREDNIOWIECZNA PIESN RELIGIJNA POLSKA

Ten jeszcze w swojej młodości ¹⁰ Napełnion Boskiej miłości,

Wiodąc swój żywot we cności, Uczył się sprawiedliwości.

Widząc poselstwo duchowne,

Iż o nim słuchy chwalebne,

¹⁵ Wzywając Boga miłego,

Wzięli go za biskupa swego.

W ten czas Bolesław królował, Ten wiele złego podziałał:

Dla uczynku swego złego ²⁰ Niena-jźrzał biskupa świętego.

Oskarżyli go ziemianie,

Iż kupił świeckie imienie Prawą niesprawiedliwością:

Chcieli go dostać bliskością.

²⁵ Wskrzesił Piotra z Piotrawina, Umarłego ziemianina,

Co leżał trzy lata w grobie, Wskrzesił go na świadectwo sobie.

w. 16 biskupa swego — Stanisław został biskupem krakowskim w 1072 r.

w. 17 Bolesław — Bolesław II Śmiały, król polski (1058—1079). w. 18 podziałał — uczynił, w. 20 nienajzrzeć — nienawidzić, w. 22 imienie — mienie, majętność, w. 23 prawy — prawdziwy.

w. 24 — chcieli go zdobyć prawem retraktu (łac. proximitas, ius retractus), czyli pierwszeństwa do objęcia czy odkupienia dóbr po krewnym.

w. 25 Piotrai z Piotrawina — Piotrawin, dziś wieś nad Wisłą, 16 km na zachód od Opola Lubelskiego.

Boska go prawda wspomogła,

³⁰ Z fałszywych rzeczy wywiodła:

Me nalezion w żadnej winie, Został się przy Piotrawinie.

Karał króla z okrutności,

Iż dręczył Ind bez lutości:

³⁵ Me mając żadnej baczności, Używał swej okrutności.

Dał nań klątwę jak na złego* Podług prawa duchownego:

By się bał Boga miłego,

⁴⁰ By nie dręczył ludu Bożego.

Kroi się okrutny pobudził,

Iż był w rozumie zabłądził,

Z poduszczenia ducha złego Zabił biskupa świętego.¹

⁴⁵ Bozmiotał w pole kawalce,

Święte ciało, święte palce:

Chcąc by to marnie strawiono, Przez psy, przez ptaki skarmiono.

Ale Pan Bog z wysokości ⁵⁰ Bronił ciała, świętych kości:

Ka pociechę swego luda Wnet pokazał wielkie cuda.

w. 34 lutość — litość.

w. 35 baczność — uwaga, wzgląd.

w. 41 pobudzić — rozdrażnić.

w. 45 rozmiotać — rozrzucić; kawalce — kawałki ciała biskupa, w. 47 strawić — stracić, strwonić.