76647 SCAN0028 crop

Ryc. 3-7 Stopniowanie wrażliwości na kontrast. Przykład ten ukazuje kontrast zmniejszający się od podstawy do szczytu oraz częstość przestrzenną wzoru zwiększającą się od lewej do prawej. Wzór wydaje się mieć próg w zakresie częstości średnich, w obrębie których oko ludzkie wykazuje największą wrażliwość na kontrast. (Zgoda na publikację: Brian Wandell, PhD).

CZĘSTOŚĆ PRZESTRZENNA (CYKLE NA STOPIEŃ)

3

o

3

O

en

Q_

l/>

<

cc

h—

2

O

ba

Ryc. 3-8 Typowy wykres wrażliwości na kontrast oznaczony jest krzyżykami. Zacieniony obszar przedstawia zakres wartości prawidłowych dla 90% populacji. Oczekiwane odchylenia od normy z powodu różnych chorób układu wzrokowego opisano w tekście.

istotne stają się aberracje optyczne. Na wrażliwość na kontrast mają także wpływ choroby rogówki powodujące jej zniekształcenie lub obrzęk. Zmiany soczewkowe, szczególnie zaćma początkowa, mogą znacząco zmniejszać CSF, nawet przy zachowanym prawidłowym ułamka Snella. Istotne są także choroby siatkówki, które wpływają na wrażliwość na kontrast w większym (jak w przypadku zwyrodnienia barwnikowego siatkówki czy retino-patii surowiczej środkowej) lub mniejszym stopniu (niektóre zwyrodnienia plamki) niż na ułamek Snella. Jaskra ma negatywny wpływ w zakresie wartości średnich. Pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego może wiązać się ze zmianami typu notch-type pattern loss. Niedowidzenie zaś wpływa na uogólnione obniżenie krzywej.

Marmor MF, Cawande A. Effect of visual biur on contrast sensitivity. Clinical implications.

Ophthalmology. 1988;95:139-143.

Miller D. Glare and contrast sensitivity testing. In: Tasman W, Jaeger EA, eds. Duanes Clinical

Ophthalmology. Philadelphia: Lippincott Williams&Wilkins; 1992.