80239 Str 6

3) dane są wymiary przekroju poprzecznego belki zginanej, a także wytrzymałości obliczeniowe materiału, z którego belka ma być wykonana, trzeba natomiast obliczyć wartość obliczeniową momentu zginającego, który belka może przenieść; tę wartość oblicza się ze wzoru

M_max < W_xf_d,    (8-9)

w którym: W_x — jak we wzorze (8-3), f_d — jak we wzorze (8-6).

Poza tym, wymiarując belkę zginaną sprawdza się, czy jej największe ugięcie a, obliczone z uwzględnieniem charakterystycznej wartości obciążenia, nie przekracza wartości dopuszczalnej a_dop. Zapisuje się to w postaci warunku

a a_dop.    (8-10)

Zasady obliczania ugięć podano w p. 8.4 (por. też p. 1.1) niniejszego podręcznika.

Szczegółowe informacje dotyczące wymiarowania belek zginanych z różnych materiałów są podane w odpowiednich normach projektowania i obliczeń statycznych konstrukcji.

Na przykład zgodnie z PN-81/B-03150.02 naprężenia normalne w przekrojach poprzecznych belek jednolitych z drewna lub belek z drewna klejonego warstwowo, gdy stosunek wysokości przekroju h belki do jego szerokości b nie jest większy niż 4 (h/b ^ 4), sprawdza się wg wzoru

Mmax    ~    r    /-o 1 i \

O =    (8-H)

w którym: M_max — największa wartość momentu zginającego, obliczonego z uwzględnieniem obliczeniowej wartości obciążeń,

W_x — wskaźnik wytrzymałości przekroju poprzecznego (netto) na zginanie,

f_dm — wytrzymałość obliczeniowa drewna na zginanie wg tabl. 14-7, m — współczynnik korekcyjny wgPN-81/B-03150.01;por. wzór (7-7).

Z kolei naprężenia styczne w prostokątnych przekrojach poprzecznych belek jednolitych z drewna lub belek z drewna klejonego warstwowo sprawdza się wg wzoru

V S

^rmax^Ljx    ^    r    /o 1

^{T =} i b ^(8’¹²)

w którym:    V_max — największa wartość siły poprzecznej, obliczonej z uwzględ

nieniem obliczeniowej wartości obciążeń,

S_x,I_x,b — jak we wzorze (8-4),

fdv — wytrzymałość obliczeniowa drewna na ścinanie wg tabl. 14-7, m — jak we wzorze (8-11).