- w przypadku kilku przedsięwzięć umożliwia sumowanie poszczególnych wartości NPV,
- daje niezawodną wskazówkę umożliwiającą akceptację przedsięwzięcia,
- w przypadku porównywalnych przedsięwzięć (ze względu na ich jednakowy okres eksploatacji) pozwala dokonać jednoznacznej ich hierarchizacji.
^__Metoda IRR:
/-uwzględnia zmianę wartości pieniądza w czasie,
I - uwzględnia wszystkie przepływy pieniężne związane z danym przedsięwzięciem,
- pozwala ouliczyć finansową stopę zwrotu przedsięwzięcia, która jest bezpośrednio porównywalna z kosztem kapitału,
- jest niezawodna w podejmowaniu decyzji o akceptacji lub odrzuceniu w przypadku przedsięwzięć pojedynczych,
j - jest zawodna w hierarchizowaniu przedsięwzięć, szczególnie gdy różnią się one skalą wielkości lub okresem eksploatacji,
' przypadku przedsięwzięć o nickonwcncjonal-
5.6. Metoda okresu zwrotu (PP - payback period)
Metoda ta wraz z metodą księgowej stopy zwrotu należy do tradycyjnych metod oceny przedsięwzięć polegających na mierzeniu czasu, w jakim wptywy wyrównują poniesione wydatki.
Okres zwrotu przedsięwzzięcia inwestycyjnego oznacza czas, jaki jest niezbędny, aby wpływy wyrównały (zwróciły) poniesione nakłady. Przedsiębiorstwo ocenia więc przyszłe wpływy pod kątem widzenia czasu. Im ten okres jest krótszy, tym przedsięwzięcie jest wyżej oceniane. Na ogół przedsiębiorstwa przyjmują arbitralnie pewien wymagany okres, w którym powinien nastąpić zwrot nakładów i porównują z nim okres wynikający z analizy przedsięwzięcia. Funkcjonowanie metody PP ilustruje przykład:
Stosując metodę okresu zwrotu należy ocenić dwa wzajemnie wykluczające się przedsięwzięcia A i B, mając następujące strumienie przepływów:
Przedsięwzięcie A -40 20 20 8 8 0
Przedsięwzięcie B -40 12 12 12 12 12
^Piosnce .1, Sirathclyde Opon l.eoroing. MBA. Sirathclyde Graduate Business School, Glasgow IW), s. <>.14.
Jak wcześniej wspomniano, przedsiębiorstwo na ogól zakłada okres graniczny, w któtyin powinien nastąpić zwrot. Gdyby w powyższym przypadku okres ten wynosi! 3 lata, przedsięwzięcie B zostałoby zaniechane pomimo tego. że w całym okresie eksploatacji suma wpływów jest większa (60) od sumy wpływów przedsięwzięcia A (56). Metoda PP, jak widać, nic bierze pod uwagę czasowej struktury strumienia wpływów.
Gdyby w powyższym przykładzie przyjąć, że stopa dyskontowa wynosi 10% i obliczyć NPV, otrzymuje się:
NPVA = 6.IS NPV = 5,49
Metoda NPV potwierdza przewagę przedsięwzięcia A chociaż, suma niezdyskonlowanyclt wpływów przedsięwzięcia B jest wyższa. Wynika to stąd, żc w przedsięwzięciu A większość wpływów występuje w początkowych latach, dając wysoką wartość zaktualizowaną. Warto w tym miejscu zwrócić uwagę, że obydwie metody preferują przedsięwzięcia, które mają wyższe wpływy w początkowym okresie eksploatacji.
Metoda okresu zwrotu jest często stosowana w praktyce pomimo wielu jej braków. Wśród argumentów na rzecz stosowania tej metody wymienia się:
1. Prostotę; metoda ta jest zrozumiała nawet przez osoby nie mające doświadczenia w ocenie przedsięwzięć inwestycyjnych. Prostota może jednak spowodować pominięcie niektórych istotnych cceh przedsięwzięcia, a więc wprowadzić decydenta w błąd, zamiast dostarczyć właściwych informacji.
2. Wynik podany w łatach (szczególnie, gdy okres ten jest krótki) wywołuje wrażenie, a więc jest przekonywający nawet wówczas, gdy inne, bardziej racjonalne, lecz złożone i tym samym mniej zrozumiałe argumenty dają inną ocenę przedsięwzięcia.
3. Ochrania inwestora przed inflacją, gdyż eliminuje przedsięwzięcia o długim okresie zwrotu, które są bardziej narażone na inflację. Argument ten świadczy jednak raczej o słabości metody, tj. o unikaniu, a nie rozwiązywaniu problemu inflacji, lak jak to można robić za pomocą metod dyskontowych49.
4. Faworyzuje przedsięwzięcia o krótkim okrasie zwrotu, a więc te, których strumień wpływów wystąpi w bliższej (mniej obciążonej niepewnością) przyszłości, czyli preferuje przedsięwzięcia mniej ryzykowne. Argument
ozd/.ialc R.
Sposób uwzględniania wpływu inflacji przedstawiono w rc
49