80525 skan0262

6. Elektrochemia

Właściwości roztworów elektrolitów różnią się od właściwości roztworów nieelektrolitów obecnością jonów. Jony powstają w wyniku

a) dysocjacji cząsteczek pod wpływem rozpuszczalnika, np.

HC1 + H₂0 -» H₃0⁺ + cr,

b) reakcji chemicznej, np.

Na + H₂0 -> Na⁺ + OH' + ^H₂,

c) utworzenia wiązania jonowego, np. w stopionym NaCl.

Stopień dysocjacji elektrolitu a jest to stosunek stężenia jonów do stężenia elektrolitu przed dysocjacją:

a -    .    (6.1)

^c’o

Dla słabych elektrolitów a < 1, dla elektrolitów' mocnych zaś o. = 1. Prężność pary rozpuszczalnika (indeks 1) nad roztworem elektrolitu jest niższa niż nad roztworem nieelektrolitu o tym samym stężeniu i wynosi

P\ = P*\

n~>i

ⁿ\ ^{+ ,}22⁷ /

(6.2)

gdzie i oznacza czynnik Van’t Hoffa, zmierzający w rozcieńczeniu nieskończenie wńelkim do liczby jonów powstających z dysocjacji jednej cząsteczki elektrolitu v, ap\ jest prężnością pary nasyconej nad czystym rozpuszczalnikiem. Liczby n_{ i n₂ oznaczają odpowiednio liczby moli rozpuszczalnika i substancji rozpuszczonej (elektrolitu).

Temperatura wrzenia roztworu elektrolitu jest w^;yższa od temperatury wrzenia roztworu nieelektrolitu o tym samym stężeniu molalnym m:

r_w = T*_v + imK_E lub zlT_w = imK_E,    (6.3)

gdzie 7^. jest temperaturą wrzenia czystego rozpuszczalnika, AT_E jest stałą ebulio-skopową, m stężeniem molalnym, i zaś czynnikiem Van’t Hoffa.

Temperatura krzepnięcia roztworu elektrolitu jest niższa od temperatury krzepnięcia roztworu nieelektrolitu o tym samym stężeniu:

T_k = T_k- imK^ lub AT_k = imK_K,    (6.4)

gdzie T_k jest temperaturą krzepnięcia czystego rozpuszczalnika, K_k zaś stalą krioskopową.