Powie艣膰 艂膮czy w sobie elementy sensacyjnej fabu艂y, 艂otrzykowskiego romansu, mitu, ba艣ni. Jest 艣wiadectwem 艣wietnego s艂uchu j臋zykowego i wyj膮tkowej zdolno艣ci do podejmowania narracji wielop艂aszczyznowej, prowadz膮cej w r贸偶ne wymiary rzeczywisto艣ci.
Pisa艂 te偶 powie艣ci na wz贸r Zoli, traktuj膮ce o fatalnym obci膮偶eniu dziedzicznym ca艂ych rodzin: Na pa艅skim dworze, Von Molken, G艂贸d i mi艂o艣膰, Na warszawskim bruku.
Si臋ga艂 po popularny wz贸r powie艣ci 艣rodowiskowej, w kt贸rej demaskowa艂 nieuczciwo艣膰 i 偶膮dz臋 zysku: Gorza艂ka.
呕aden z tych utwor贸w nie dor贸wnywa艂 opowiadaniom i powie艣ciom osadzonym w bezpo艣rednim otoczeniu przyrody. Dygasi艅ski to piewca natury, miasto t艂umi艂o jego specyficzn膮 wyobra藕ni臋 i talent. Przyrody nie idealizowa艂, widzia艂 w niej walk臋 o przetrwanie, okrutn膮 konkurencj臋. Jednocze艣nie ceni艂 prostot臋 obowi膮zuj膮cych regu艂 gry, wol臋 istnienia.