86239 OMiUP t1 Gorski'4

W czasie przepływu czynnika przez wentylator, napływająca, zwarta jego struga rozdziela się wskutek konieczności ominięcia głowicy wentylatora i jego silnika powodując duże zawirowania. Do ich powstania przyczynia się również kształt łopatek wirnika. W celu zmniejszenia zawirowań, a tym samym polepszenia sprawności wentylatora, stosuje się specjalne owiewki przednie i tylne, o opływowym kształcie, osłaniające jednocześnie elementy wewnętrzne wentylatora (łożyska nośne, silnik).

W niektórych typach jednostopniowych wentylatorów osiowych stosowane sa nieruchome kierownice w celu osiągnięcia zarówno przepływu osiowego wzdłuż całego wentylatora, jak i częściowej zmiany uzyskanej energii kinetycznej na energię ciśnienia, a więc podniesienia całkowitego sprężu uzyskiwanego w wentylatorze. Kierownice mogą być umieszczane przed wirnikiem (rys. 3.55c), niekiedy zaś w wentylatorze znajduje się kierownica wlotowa, wirnik oraz kierownica wylotowa (rys. 3.55d).

We wszystkich tych rozwiązaniach, w normalnych warunkach pracy wentylatora (nominalna wydajność) otrzymuje się przepływ osiowy czynnika u wylotu z wentylatora oraz zwiększony spręż całkowity, przez zamianę mniejszej lub większej części energii kinetycznej na energię ciśnienia.

Podczas przepływu czynnika przez wentylator osiowy powstają następujące straty:

—    przed wlotem do wirnika, wskutek powstających tam oporów wlotowych,

—    w wirniku, wskutek oporów profilów łopatkowych i przepływu części zasysanego czynnika przez szczelinę między krańcami łopatek roboczych i kadłubem wentylatora,

—    ciśnienie przy wylocie z łopatek wirnikowych, których miarą jest tak zwana obwodowa prędkość krążenia c_2u (rzut prędkości wylotowej c₂ na kierunek obwodowy u),

—    za wirnikiem, podczas zmiany energii kinetycznej na energię ciśnienia,

—    mechaniczne, wskutek tarcia łopatek o czynnik, czynnika o kadłub itp.

Sprawność ogólna wentylatorów osiowych jest dość znaczna i wynosi ri_u = 0,70-0,90.

Wirniki wentylatorów osiowych składają się zazwyczaj z łopatek zamocowanych na tarczy. Liczba łopatek najczęściej wynosi 6-12.

Przekroje łopatek wentylatorów osiowych, w zależności od prędkości obwodowych u, mogą być o stałej grubości, wykonane z blachy bądź też (dla prędkości obwodowych u > 100 m/s) profilowane — odlewane lub frezowane. Przykłady kilku takich przekrojów pokazane są na rys. 3.56.

Kadłuby wirników osiowych najczęściej mają kształt cylindryczny i wykonane są z blachy jako konstrukcje spawane. Po obu stronach: wlotowej i wylotowe) zamocowane są kołnierze do połączenia z siecią wentylacyjną.

274